Aangevroren rijp domineerde het gezicht met WS78 in Etten-Leur

Op zaterdag 13 februari 1993 organiseerde WS78 een 40 km wandeltocht vanuit het Brabantse Etten-Leur. Op weg naar Etten-Leur was het erg mistig. Verschillende automobilisten besloten toch maar de trein te pakken. We hoorden een verhaal dat een wandelaar uit de omgeving van Amsterdam, de afslag bij Breda niet zag en hiervan pas bij Antwerpen tot de ontdekking van kwam. Ook bij de start zelf was het nog behoorlijk mistig en vroor het licht.
Aangevroren mist
De eerste wegen buiten de plaats Etten-Leur waren lange rechte, verharde wegen door open (weiland) gebied). Door de mist en de vorst hadden we fraaie gezichten op de bevroren rijp op takken van bomen en planten. We staken de Oude Turfvaart over en op 10 km was de soeppost. Nu werd het parkoers mooier met het betreden van de Pannenhoef, een 504 ha groot bos-, heide- en moerasgebied. Eeuwenlang bestond dit gebied geheel uit heide met vennen. In het begin van de 15e eeuw werd er veen afgegraven. Om de turf af te voeren naar Leur werd een stelsel van turfvaarten aangelegd. In 1620 werd midden door het gebied de Turfvaart gegraven om turf vanuit de Zundertse Moeren naar Breda te vervoeren. Daarna dwaalden we over de Klein Zundertse Heide. We liepen langs het Trappistenklooster "Maria Toevlucht" De Abdij zelf zagen we niet, maar we hoorden wel een klok luiden, waarop een wandelaar zei: "Je hoort wel de klok luiden, maar je weet niet waar de klepel hangt". Door het landgoed De Lange Maten kwamen we in Schijf. De roetebeschrijving klopte hier niet altijd even goed. Naar later bleek kwam dit doordat grondeigenaren de toegang over hun grondgebied op het allerlaatste moment hadden verboden.
Dansende wandelaars
De grote rust was in Café-Zaal Sport. Dit was een alleraardigste rustpost. Achterin de zaal was een automatische bediende muziekband. Ervoor was een dansvloer en er waren zowaar enige wandelende dansparen te bewonderen. We waren hier maar twee km van de Belgische grens. Door de Rucphense bossen werd het parkoers vervolgd. We kregen nu menige druppels water te verwerken. Door de dooi, dooide de bevroren rijp en mistaanslag van de takken. In de bossen hoorde je het getik op de bladeren alsof het regende. De zon deed zijn best en kwam langzaam door. We liepen op afstand langs naar Sprundel. Hier zagen we de stenen bergkorenmolen De Hoop liggen. Ook zagen we de zeer bezienswaardige R.K. St. Johannes de Doperkerk. In 1960 werd deze 16-eeuwse kerk gerestaureerd met prachtige mozaïeken van de Poolse kunstenaar Peskowski en muurschilderingen van Dom der Meij. Langs Sint Willebrord werd de finish weer bereikt. In Sint Willebrord staat een kerk die een imitatie is van de Rozenkranskerk te Lourdes. De totale afstand bedroeg officieel 38,960 km. Er gingen 461 deelnemers van start.

Henri Floor & Coos Verburg