|
Kleurenpracht in de gemeente Ede
|
Op zaterdag 7 november 1992 werd de 22e seniorentocht georganiseerd vanuit Bennekom
(gemeente Ede) onder auspiciën van de Gelderse Wandelsport Bond. We verlieten
Bennekom door de wijk Vossenhol en liepen daarbij over smal pad langs aan de ene kant
huizen en aan de andere kant weilanden. Over een smal pad tussen ziekenhuis "De
Gelderse Vallei" en de A12-snelweg werden de bossen bereikt.
Het Hoekelumse bos
We liepen door een tunnel onder de snelweg door en kwamen in het Hoekelumse bos.
Dit bos maakte vroeger deel uit van het Middeleeuwse Moftbos, dat zich uitstrekte
van de Rijn bij Wageningen tot aan Ede. In 1357 ontving Randolf de Jeger het landgoed
als leen van de hertog van Gelre. Hieraan was tevens verbonden het ambt van Jagermeester
van de Veluwe en het Rijkswald. Daarna kwamen we langs de Ederhorst, een kinder
psycholigisch Instituut. We staken een spoorlijn over en zagen in de verte station
Ede-Wageningen liggen. Nu betraden we het bosgebied De Sysselt.
Oorspronkelijk maakte dit bosgebied ook deel uit van het Middeleeuwse Moftbos.
De hertog van Gelre gaf de Sysselt in leen uit aan de Heer van Kernhem.
In 1967 kocht de Stichting het Geldersch Landschap het van de dochter van graaf Bentinck.
De Ginkelse heide
Regelmatig kwamen we langs grote witte slagbomen met de tekst Het Geldersch
Landschap. Na nog een klein heideveldje in De Sysselt kwamen we bij een heel groot
heideterrein, namelijk de Ginkelse Heide. Dit staken we helemaal over. Aan de andere
zijde troffen we de eerste verzorgingspost in een bungalowtent. We genoten hier van de
lekkere warme erwtensoep.
Na een korte rust liepen we verder langs de Ginkelse heide. We kwamen bij een schaapskooi
uit. Buiten stonden een heleboel schapen tegen elkaar aan. Het was niet echt mooi weer.
Het was zwaar bewolkt weer en het motregende. We staken de A224 over, de provinciale weg
van Arnhem naar Ede. We kwamen vlak langs Herberg De Ginkelse Heide.
Noord- en Zuid Ginkel
Door de Hindekamp werden de bossen van de Noord Ginkel bereikt. Hier dwaalden we lange
tijd over af en toe lange boswegen. We staken nogmaals de A224 over en liepen nu door
de bossen met de namen Zuid Ginkel en het Ginkelse Zand. Op een kaart van 1845 bestaan
de gebieden Noor Ginkel en Zuid Ginkel nog uit heide en stuifzanden. Zo'n 100 jaar geleden
is op bescheiden schaal met de aanplant begonnen. Via de Mechelse Kuil, een kuil in het
boslandschap, en een grafheuvel werd de 2e verzorgingspost bereikt. Dat was dezelfde als
de 1e verzorgingspost. Nu liepen we de andere kant op langs de Ginkelse Heide. We liepen
onder de A12 door en staken opnieuw voornoemde spoorlijn over. Voorbij akkers doken we
weer even de bossen in. Ditmaal heette dit gebied Bosbeek.
het Renkumse beekdal
We staken de droogliggende Molenbeek over. We liepen hier door het Renkumse beekdal dat
zich door bossen en velden slingert om uiteindelijk in de Renkumse uiterwaarden te
worden opgenomen. Een stelsel van beken bevindt zich in het dal waarvan de Molenbeek
en de Kortenburgsebeek de belangrijkste zijn. Deze worden gevoed door talloze beekjes.
Sommige zien er uit als echte beken, andere zijn niet meer dan slootjes die zomers vaak
droog staan. De beekjes ontstaan bij bronnen. De bronnen zijn niet natuurlijk, maar door
menselijk toedoen ontstaan. Het zijn gaten die tot onder het grondwaterniveau zijn
gegraven. Het grondwater stroomt naar het gat en vandaar via de zij-beekjes naar de
beken. Zo'n gegraven gat wordt een sprengekop genoemd. Sommige beken zijn vanzelf
ontstaan, maar veel zijn door mensen gegraven. Ongeveer 500 jaar geleden is men daar
mee begonnen. Omdat deze beken boven het grondwaterniveau liggen, zijn ze waterdicht
gemaakt met leem om wegzakken van het water te voorkomen. Langs Landbouwinstituut
I.T.A.L. kwamen we in boswachterij Oostereng. Uiteindelijk kwamen we weer in Bennekom uit.
Wetenswaardigheden
De totale afstand bedroeg ongeveer 38 km. Naast de 40 km werd ook de 20 en de 30 km
georganiseerd. Het was best een aardige tocht geworden. Vooral de verschillende
herfstkleuren van de bladeren waren een lust voor het oog. Ook de verzorging was
best goed. In het totaal waren dat er drie. Er waren dit keer geen grote rusten
in een café of restaurant. De maksimale temperatuur bedroeg ongeveer 14°.
|
Henri Floor & Coos Verburg
|