Vorig verslag van de Zuid-Limburg route terug naar het overzicht van de Zuid-Limburg route Terug naar het overzicht van de LAW's, streek- en NWBpaden op de homepage van Henri Floor Terug naar de homepage van Henri Floor Zuid-Limburg route - 70 km (2)

Dit is het wapen van Slenaken.
Dit wapen is te vinden 
op de lokatie www.ngw.nl/indexgb.htm  
Deze site is mogelijk gemaakt door de 
Bank Nederlandse Gemeente te Den Haag We hadden op zondag 2 augustus 1992 naar vele tevredenheid overnacht in Pensioen 't Birke-Hofke te Slenaken. Het ontbijt was prima met thee, broodjes, verschillende soorten brood, kaas, vleeswaren, koek, krentebrood, een ei, beschuit en aardbeien. Er was echter één belangrijk minpunt voor met name wandelaars. En dat was namelijk het tijdstip van ontbijt. Dat was pas vanaf 9 uur.
Rond 9.45 uur begaven we ons daadwerkelijk op weg. We liepen eerst terug naar het centrum van Slenaken waar we de roete hadden verlaten. We staken de Gulp over en daarop steeg ons pad gestaag. Eerst langs een verkeersweg, later kwamen we op een grindweg uit. Spoedig daarop bereikten we Hotel Pension De Kleine Flap. Dit was precies halverwege de tocht. Maar als je zo'n tocht in het hoogseizoen loopt, dan kun je verwachten dat niet alles nog vrij is. En dat hadden wij ook ondervonden. Nog weer even volgden we een asfaltweg, maar daarna dwaalden we door het Onderste Bosch.
Bij camping Oosterberg bij Epen overkwam mij iets vervelends. We zaten op een bankje uit te rusten en te genieten van het fraaie vergezicht. Een wesp cirkelde om ons heen. Op een gegeven moment sloeg Coos de wesp weg met het kartonnetje dat ze in haar hand had. In het kartonnetje zat de roetebeschrijving. Na haar uithaal zat de wesp klem tussen mijn rechterarm en haar kartonnetje. Een paar flinke steken in mijn arm was het gevolg.
Even verderop daalden we vanaf Hotel Krijtland over een leuk smal pad af naar Epen. Door buitenwijken van Epen daalden we verder af en kwamen uit bij een weiland. Door een draaipoortje betreden we het weiland en kwamen even verderop langs De Volmolen. Vlak daarop liepen we langs Hoeve Vernelsberch. Deze boerderij was in 1945 getroffen door een V1-bom. Wederom betraden we een weiland en staken de Geul over.
Nu volgden we een pad langs de Geul tot enige honderden meters voor de grens met België, ter hoogte van grenspaal 9. We zagen hier veel wandelaars. Mede ook omdat we even later bij Camping Cottessen kwamen. Net over de grens was trouwens ook een camping. We troffen het dat de camping-winkel open was, waardoor we voordelig drank konden kopen. We hadden weer eeen flinke dorst gekregen.
Ons pad voerde een tijdlang verder over een grintweg bergopwaarts. We betraden de zuidkant van het Vijlener bosch en liepen nu weer vrij dicht langs de Belgische grens. Je merkte er bijna niets van dat we langs de grens liepen, maar op de gedetailleerde kaart was dat duidelijk te zien. In het Malenbosch zagen we nog een groep wandelaars rusten. Een van de wandelaars vroeg ons waar ze precies zaten. Ze hadden ook een gedetailleerde kaart bij zich die zelfs nog vergroot was ook. Toen we ze aanwezen op hun kaart waar ze zaten, zeiden ze dat ze al verder zaten dan ze gedacht hadden.
Na het Malensbosch betraden we (ongemerkt) het Schimperbosch. Naar Nederlandse begrippen maakten we nu een hooggebergte-wandeling. We kwamen bij een kruisje ter nagedachtenis aan een Amerikaanse soldaat op een hoogte van 310 meter. We daalden weer langzaam en kwamen op een asfaltweg uit bij Gemmenich. Tot onze grote verbazing zagen we links van ons een douanebordje, ten teken dat we in België waren.
Via grenspaal 2 bereikten we het drielandenpunt Vaalserberg. Het was hier flink druk. Een heleboel kleine vliegjes zorgden ervoor dat onze rust hier heel kort was. De uitkijktoren, die op Belgisch grondgebied staat) lieten we rechts liggen. Via de uitzichtstoren Wilhelminatoren kwamen we bij restaurant De Bokkerijder. Vanaf het terras had je een fraai uitzicht op Aken. Ons pad liep om Vaals heen en over een grintweg liepen we naar Vaalserbroek.
Daarna zetten we koers naar Holset. Hier was officiëel de vierde stempelpost. Doordat we vlak daarvoor al gerust hadden en om onze tijd moesten denken liepen we verder. We staken de Hermansbeek over en hadden uitzicht op het plaatsje Lemiers. Na buurtschap Harles liepen we op korte afstand langs het plaatsje Vijlen. We hadden een mooi uitzicht op Nederlands hoogstgelegen RK kerk. En dat is zo'n 195 meter.
Over een paar holle wegen liepen we naar Namelis en hadden een mooi uitzicht op het plaatselijke klooster. Bij dit plaatsje Namelis ter hoogte van grenspaal 201 hadden we uitzicht op het Duitse plaatsje Orsbach. Vlak voor het klooster Sint Benedictusberg sloegen we het Kolmonderbos in. We liepen nog even vrij dicht langs de grens tot grenspaal 205, om dan definitief de grensstreek te verlaten.
We zetten koers naar Bahneheide waar we een grote rust hadden in Café-Restaurant Baneheide in de gemeente Bocholtz. We doorkruisten het plaatsje Bahneheide en net buiten het plaatsje dwaalden we eerst door de bossen en daarna door open veld langs weilanden, korenvelden en maïsvelden. Door een tunnel onder een voormalige spoorlijn kwamen we bij Bulkemsbroek onder de rook van Simpelveld.
Door weer een draaihekje en een weiland kwamen we op een uitzichtpunt dat we al kenden van een verzorgingspost tijdens de Ronde van Zuid-Limburg. We kwamen langs een kapel im buurtschap Bosschenhuizen en staken hier twee kaarsjes aan. Op korte afstand langs molen Vrouwenheide kwamen we in Ubachsberg. Omdat het plaatselijke café dicht was en er verder geen bankjes in de schaduw stonden lastten we nog een rust in, in de schaduw van een Mariabeeld. Net toen we Ubachsberg uitliepen kwamen daar een jongen en een meisje van een jaar of 12 aangelopen met een hondje en vroegen nieuwsgierig hoever we al gelopen hadden en waar we nog naar toe wilden.
Nadat we dat verteld hadden zeiden ze "nou sportief hoor" en bij het afscheid riepen ze nog na "en wandel ze, he". Ubachsberg ligt op een hoogte van zo'n 190 meter. Langzaam daalde ons pad nu naar Heerlen. We staken de A76 snelweg over en over nog een leuke roete werd het NS-station bereikt. Rond 19.15 uur, zo'n 9½ uur lopen hadden we er deze dag opzitten. We konden nog, als laatsten voor die dag, nog het menu van de maand (kippesnitzel) bestellen in het petit restaurant op het station.
naar de top van deze pagina

Henri Floor & Coos Verburg