Ostösterreichischer Grenzlandweg 07 (Nebelstein-Rust-Radkersburg)

Om zeven uur hadden we ons ontbijt. We hadden al om half zeven kunnen ontbijten, maar we vonden zeven uur vroeg genoeg. Na het ontbijt kwamen we eerst langs een supermarkt. In het dorp Illmitz namen we nog een foto van een ooievaar met ooievaarsnest . Daarna brachten we een bezoek aan de plaatselijke kerk. Aan de oude kerk was een nieuw gebouw gebouwd. En dat was als kerkzaal ingericht, modern maar stijlvol. En we konden er weer eens een kaarsje neerzetten, een grote van 10 shilling .
Daarna liepen we, nog steeds in regenpak, naar Illmitz am See. We kochten een kaartje voor de overtocht over de Neusiedler See, maar moesten een halfuurtje wachten voor de boot vertrok. Het was een aparte boot, want de boot mocht maar een geringe diepgang hebben. Het diepste punt in het meer was 1½ meter diep. Wij waren de enige wandelaars op de boot. Voor de rest waren het allemaal fietsers. Er konden geen auto's overgezet worden. Af en toe ging de boot in de lengte op en neer. Dat vond ik niet zo erg. Vervelender vond ik het als de boot in de breedte op en neer ging. Nadat we de regenpakken op de boot hadden uitgetrokken, trokken we deze aan de overkant van de Neusiedler See, bij Mörbisch am See, weer aan.
De Neusiedlersee is het grootste steppemeer van Europa, van noord naar zuid is het 36 km en 5 km op zijn smalst, even breed als de rietkragen die het op sommige plaatsen omringen. Door de vlakke, ondiepe bodem kan de wind het water tot in de verste hoek opstuwen, maar niemand weet waar het water (en water met een hoog zoutgehalte bovendien) eigenlijk vandaan komt. De rivier de Wulka en andere aandragers zijn verantwoordelijk voor niet meer dan een kwart. En de rest? Een mysterie. Iedere honderd jaar of zo verdwijnt het meer volkomen, om precies zo plotseling weer te verschijnen. Sporen van de Aziatische zoutwoestijnen? Mogelijk, en dit zou een verklaring kunnen zijn voor het gebied, bekend als Seewinkel, aan de oostelijke oever van het meer: enorme vlakke moerassen met warme zoutmeren, exotische vogels en bloemen die alleen gevonden worden in Azië.
Begin augustus wordt er tussen Mörbisch en Illmitz een tocht van 3 km door de Neusiedler See gemaakt, een soort wadlopen, die lopend, wadend en zwemmend wordt afgelegd. De deelnemers moeten minstens 1,70 m lang zijn en goed kunnen zwemmen. Volgboten zorgen voor eventuele hulpverlening. In Illmitz worden de deelnemers met muziek verwelkomd.
Een eind buiten Mörbisch aten we een paar broodjes op een bankje onder een boom nadat het opgehouden had met regenen. Na het eten was het helemaal droog geworden en trokken we de regenkleding uit. We liepen verder in het kort. Tussen Mörbisch en Rust voerde ons pad fraai door wijngaarden en hadden fraaie vergezichten op de Neusiedlersee .
In Rust zagen we vele ooievaarsnesten. Misschien vanwege een middagdutje zagen we maar op één nest een ooievaar. We maakten een foto van het Rathaus en het kerkplein met kerk (niet de Visserskerk) . We brachten een bezoek aan een café waar een groene tak buiten hing, ten teken dat er de plaatselijke wijn wordt geschonken. Het café was van Alfred Ratz, Eigenbau-Flaschenweine. We dronken er ieder een kwart liter rode wijn. We zagen vaak bij huizen de tekst staan: Flasche Wein of Heurige Weine. We verlieten Rust nadat de dame uit het café had vertelt dat ze uit Aken kwam .
Tot vlak voor St. Margarethen liepen we door wijngaarden. Even buiten het wijndorp St. Margarethen liggen de steengroeven die de bouwmaterialen leverden voor de grote gebouwen van Wenen. In de Romeinse steengroeve (Römersteinbruch) wordt voor beeldhouwers een zomercursus gegeven tussen de steenblokken en het landschapsschoon.

In Donnerskirchen, zo'n 14 km ten noorden van St. Margarethen, kan men het diploma "wijndrinken bij kaarslicht" behalen. In de zomermaanden worden er in de vijf eeuwen oude wijnkelder lessen gegeven over de wijnsoorten, waarvan er tien worden gekeurd. Het plaatsje St. Margarethen kwam ons voor als een rustig stadje waar niet veel te beleven was.
Net voorbij het centrum stond voor een huis een bankje waar we onze veldfles leeg dronken. Na een kwartiertje werd de hond van het huis, waarvoor wij zaten, wakker en begon te blaffen. Ook St Margarethen verlieten we door wijngaarden . We kwamen in de wijngaarden vier Hongaars uitziende dames tegen. Het kerkje van St. Margarethen bleven we lang zien als we ons omdraaiden. Onze wandeling werd nu wat "ontsierd" door het geronk van een vliegtuigje. We liepen een paar km langs een muur. Erachter zagen we een bos. Volgens de kaart had dat de benaming Fasangarten. In de buurt was een klein vliegveld. Het vliegtuigje, dat we hoorden, vloog steeds omhoog en liet zich daarna op verschillen manieren omlaag "vallen". Later passeerden we het vliegveld, een grote grasvlakte. We liepen langs de rand van het vliegveld. Op een gegeven moment zette een vliegtuigje aan om te starten, zo leek. Maar later draaide het om en nam een andere richting aan om op te stijgen. We zagen nog een ooievaar overvliegen en even later op een akkerland zitten.
Spoedig daarop naderden we Siegendorf. We zagen een verwijzing naar een Gasthof. We volgden de verwijzing en besloten aldaar te overnachten. Eerst gingen we in Gasthof M.u.H. Markovits een uur dutten. Daarna douchten we en aten warm. De bestelde soep werd vergeten zodat we alleen een hoofdmaaltijd aten. Coos at iets met sla en frites en ik at entrecote met Kartofeln.

datum	maandag 13 juli 1992
traject	Illmitz - Illmitz am See - Mörbisch am See - Rust - St. Margarethen - Siegendorf
weer	warm tot zeer warm; 's ochtends een paar uur regen
overnachtingadres	Gasthof M.u.H. Markovits, Siegendorf
Overnachtingprijs	Osch.