Ostösterreichischer Grenzlandweg 07 (Nebelstein-Rust-Radkersburg)

We sliepen uit na de lange mars van de vorige dag. We stonden om 7 uur op en ontbeten om half acht. Hoewel het prijzig was (620 shilling) bestond het ontbijt maar uit een paar broodjes en wat koffie. Rond negen uur vertrokken we uit het hotel en dronken eerst melk en nectar bij een supermarkt. Bij een tijdschrifthandel kochten we een grote envelop om spulletjes naar huis te versturen. Toen we de envelop verzonden hadden, vertrokken we daadwerkelijk.
Eerst liepen we in de richting van het station, dezelfde richting waar de vorige dag ook al een stuk gelopen hadden. Bij het station zagen we een bord met stationshotel. Als we dat geweten hadden... Later liepen we onder een autosnelweg door. Meteen daarna staken we het Donaukanaal over en liepen over de Hubertusdam. Dit is niet zomaar een dam, maar een hele brede dam, al gauw 100 meter breed. Over de dam liepen drie asfaltwegen. Één liep er midden boven op de dijk. De andere twee asfaltwegen liepen langs de kant van de dijk, wat lager. Er mochten hier geen auto's rijden. We volgden deze dam zo'n 15 à 20 km. Op de plaatsen waar we rustten waren geen cafeetjes. Bij een aantal bruggen waren wel cafeetjes, maar dan hadden we net gerust.
We kwamen respectievelijk langs de Nordbrücke, Floridsdorfer Brücke, Nordbahnbrücke, Brigittenauer Brücke, Reichsbrücke, Praterbrücke en Stadlauer Brücke. Even voor de Reichsbrücke kwamen we nog langs het immens groot UNO-gebouw . Later zou blijken dat we een eind achter dat gebouw zouden overnachten. In de routebeschrijving stond dat we op een gegeven moment over een dam moesten. Deze dam leek me zo smal, dat ik besloot de eerste brug ervoor te nemen. Later bleek dat die smalle dam door het Donaukanaal verdwenen was.
Nu maakten we iets mee wat we totaal niet hadden verwacht. We liepen langs de noordzijde van het kanaal dat vrij rustig was. Dit gedeelte werd echter ook als naaktrecreatie gebruikt. We zagen in totaal acht naakte mannen. Één van de mannen had nog wel een T-shirt aan dat echter maar tot aan zijn navel kwam. We zagen ook nog een echtpaar van een jaar of 60 naakt lopen. Bij het Napoleons Hauptkwartier verlieten we het Donaukanaal en liepen door het natuurpark Lobau. We kwamen opnieuw langs de voor ons inmiddels o zo vertrouwde korenvelden.
Tegen 16.45 uur bereikten we Großenzersdorf. Hier was een geplande overnachtingadres. In het eerste pension was geen plaats. Daarop liepen we naar een luxe hotel, maar toen we net buiten die plaats het hotel nog niet hadden bereikt keerden we om. Bij een Gasthaus zonder overnachtingsmogelijkheid werden we door één van de gasten aangesproken. Na onze wetenswaardigheden te hebben verteld bracht hij ons met zijn auto naar een Jugendgasthaus in Großenzersdorf. Bij het bureau was niemand aanwezig. Er kwamen twee jongens en na een gesprekje bracht één van de jongens ons naar de chef die in een duur hotel zat. De jongen kwam uit Joegoslavië. Het hotel bleek echter 2 km uit het dorp te zijn. Bij het hotel aangekomen konden ze de desbetreffende persoon niet vinden. In het hotel kostte een overnachting 1250 shilling, ongeveer ƒ 200,- en dat vonden we veel te prijzig.
We liepen weer terug naar het dorp. We dronken een liter Almdudler in het Gasthaus waar we al eerder waren. Hier draaiden we nog een aantal platen in een jukebox. Daarna begaven ons weer terug naar het Jugend Gasthaus. We zagen bij het bureau een vermelding staan, dat we een bepaald telefoonnummer konden draaien. We kregen weer het dure hotel. Het Jugend Gasthaus was een dependance van het dure hotel. Wederom konden ze de desbetreffende persoon van het Jugend Gasthaus niet vinden. Daarop zeiden we dat we wel bleven wachten. Na een half uur kwamen er twee dames aan om tegen ons te zeggen dat ze de desbetreffende dame, die de sleutel van de kamers had, niet konden vinden. Ze konden ons dus niet helpen.
Daarop werd ons nog een adres in Orth aangereikt dat we konden bellen. Dat hebben we ook gedaan maar dat was ook vol. Daarop liepen we naar een bushalte. Later bracht de bus ons naar Wenen. Hoewel we een kaartje tot het centrum van Wenen hadden, reed de bus niet verder dan Wenen-Kagran. Toen we onze trainingspakken aantrokken, het begon wat te druppelen, spraken we in Wenen Kagran een man aan. We vroegen naar een overnachtingadres. Hij verwees ons eerst naar een hotelletje een paar km terug, maar dan moesten we weer een bus nemen.
Op onze vraag of er dichterbij iets was verwees hij ons naar Hotel Restaurant Zur Kagranen Brücke. Hier overnachtten we. Coos at vis terwijl ik een stuk van een ribbe van een varken at. Het kostte behoorlijk wat tijd om mijn gerecht op te eten. De bestelling van Coos was verwisseld met een andere bestelling waardoor het lange tijd duurde voordat Coos haar bestelling kreeg. In de eetruimte stond een jukebox waarin geen platen zaten maar CD's. Rond half elf gingen we naar bed. Vrij laat voor ons doen.

datum	dinsdag 7 juli 1992
traject	Langenzersdorf - Großenzersdorf
weer	bewolkt en een regenbui, later weer warm
overnachtingadres	Hotel Restaurant Zur Kagranen Brücke, Wenen-Kagran
Overnachtingprijs	Osch. 620
uitgaven	Overnachting Langenzersdorf Osch. 620, A&O Osch. 150, boekhandel Osch. 22, postkantoor Osch. 35, Großenzersdorf Almdudler Osch. 90, bus Osch. 40, Overnachting Wenen Osch. 580.