11e GOVA wandeltocht

In het weekend van 30 en 31 mei 1992 organiseerde de GOVA haar jaarlijkse wandeltochten over de afstanden van 5, 12, 25 en 40 km. Rond half elf startten we op de 25 km. Vlak na de start liepen we over de flanken van de Kapellenberg naar landgoed Rosendael. Aan de noordkant van Rozendaal, waar ook de ingang is van De Bedriegertjes, dwaalden we door voornoemd landgoed.
Een heuvelachtig parkoers
Langzaam steeg ons pad eerst tot een hoogte van 90 meter boven N.A.P. Daarna liepen we verder over een oud Kerkpad. Doordat we zo laat gestart waren, was het erg rustig op het parkoers. Wel zagen we een deelnemer met een vlag lopen. Op de vlag stond, naast de kleuren van de regenboog, de tekst "Er is hoop". Bij een bosrand kwamen toeristen van rechts met een hond aangelopen. Ze zagen te laat dat langs de kant een grote plas met water lag. Voor de hond was dit, bij deze warmte, een aardig alternatief zwembad.
Nu liepen we verder over het Rozendaalsche veld. Dit was een groot heideveld. We kwamen op een zandweg met naastliggend asfaltfietspad uit. Regelmatig keken we om of er wielrenners aankwamen. Via een brandtoren kwamen we bij de eerste rustpost aan. In een (gehuurde) bestelbus kon je tegen lage prijzen blikjes fris en koffie krijgen. Er lagen een paar zeilen op de grond, maar dat was amper nodig omdat de grond zo droog was. Dit was ook een rustpost van de 12 en de 40 km.
Fraaie glooiingen in het landschap
Verder liepen we over een lang mul zandpad. Daarbij passeerden we het hoogste punt van de tocht, 105 meter boven N.A.P. Er stond een verwijsbord met de tekst "hoogste punt van Rheden". Dit punt lag op een hoogte van 109,9 meter. Door het heuvelachtige parkoers hadden we regelmatig fraaie vergezichten. Nu betraden we de Rheder- en Worth-Rheder heide. Het was hier werkelijk een schitterend gezicht. De fraaie glooiingen in het landschap deden ons vermoeden alsof we in het buitenland liepen. Na dit heide landschap betraden we weer bossen, ditmaal De Imbosch. We liepen vrij veel over de grotere zandwegen. Daarbij zagen we regelmatig smallere graspaden en in ons achterhoofd dachten we "is dit niet een mooi WS78 paadje ?" We kwamen op de Eerbeekse weg uit en volgde deze enige km's tot onder Terlet. Aan de ene kant hadden we een mooi uitzicht op de Terletsche Heide met zijn fraaie solitair staande bomen en aan de andere zijde lagen bossen. Vlak voor de A50 snelweg hadden we nog een laatste rustpost.
55 jaar geleden voor het laatst gezien
Hier was het weer veel drukker met vooral 40 km lopers. De medewerkers van de verzorgingspost vroegen zich hier af, of ze nog een keer met de auto op en neer moesten rijden om frisdranken aan te slepen. Bij deze rust troffen twee wandelaars zich die elkaar in 55 jaar niet meer gezien hadden. De een trachtte de andere over te halen om met de Nijmeegse vierdaagse nee te doen, waarop de ander zei, hoe gaat dat tegenwoordig. Hij had voor het laatst in 1951 meegedaan.
Over de Terletse weg, een zandweg door de bossen Nieuwe Kamp en Landgoed Rozendael kwamen we weer bij Kasteel Rozendael om even later weer de finish te bereiken. Toen we bij de finish zaten te genieten van een glas frisdrank hoorden we onweer. Spoedig daarna liepen we naar de auto om de terugreis te aanvaarden. Net toen we in de auto zaten begon het te regenen. Wat hadden we geboft die dag.
Wetenswaardigheden
Het was die zaterdag 30 mei dat wij de tocht liepen een zonnige dag met temperaturen tot 25°. Het 40 km parkoers was ook nog langs de Carolinahoeve gekomen. Dit rustpunt is uitsluitend te voet, per fiets of te paard bereikbaar. De pannenkoeken zijn hier een specialiteit. De 40 km lopers waren ook nog vlak langs de Posbank gekomen.

Henri Floor & Coos Verburg