Seniorentocht vanuit Heelsum

Op zaterdag 2 november 1991 organiseerde de GWB haar 21e seniorentocht. Ditmaal was de start vanuit zaal Rehoboth te Heelsum, gemeente Renkum. Gewapend met regenkleding en paraplu begaven we ons op pad. Al naar een paar 100 meter ging de regenjas uit en is nadien niet meer aan geweest. Over een paar binnenwegen verlieten we Heelsum. Daarna maakten we een omtrekkende beweging om Heelsum heen en kwamen in de bossen van De Keyenberg.
Papierwatermolens
We staken enige beken over, al of niet met water, namelijk de Molenbeek, de Halfradsbeek en de Kortenburgsebeek. Aan deze beken stonden vroeger enige papierwatermolens. We liepen vrij veel over smalle bospaden. De bladeren aan de bomen kleurden al fraai. Daarna dwaalden we door de boswachterij Oostereng. Hier wisselden akkervelden en weilanden het boslandschap af.
We staken bij Quadenoord de Molenbeek weer over. Vroeger stond hier ook een watermolen. Nu dwaalden we verder door de bossen van de Bosbeek. We kruisten enige open velden en hadden hier vergezichten. Nu zetten we koers naar Wolfheze waar in de kantine van de sportclub Wodanseik de eerste grote rust was op 16 km. Toen we deze rust verlieten was het inmiddels zo druk dat er al mensen moesten staan.
Johannahoeve
Nu liepen we langs enige open velden. Daarna kwamen door het bosgebied Johannahoeve, behorende tot de gemeente Arnhem. Landschappelijk is dit gebied aantrekkelijk door de afwisseling en de hoogteverschillen. Ook het volgende heidegebied behoort tot Johannahoeve. We keken hier recht tegen de zon in. Maar als we om keken hadden we mooie uitzichten. We liepen door een ±1½ meter hoge (eigenlijk lage) duiker onder de spoorlijn Utrecht-Arnhem door. Even later liepen we ook nog onder de A50-snelweg door.
Nu genoten we met volle teugen van de Wolfhezer bossen. Het was af en toe wel goed opletten op de markering. Er werd hier weer gewerkt met gekleurde bordjes: rood (=rechtsaf), geel (=links af) en wit (=rechtdoor). Vooral de rode bordjes op donkere achtergrond waren vaak slecht te zien. Maar in combinatie met de parkoersbeschrijving was het vrij goed te volgen.
Het fraaie sprengenlandschap
Nu kwamen we in het fraaie sprengenlandschap. Er stond echter in geen enkele spreng water. Af en toe liepen we over bruggetjes over de sprengen en langs hele oude bomen. Bij het luxueuze Hotel Restaurant Wolfheze werd een gezelschap op de foto gezet.
de filterkelder van Huis ter AA
We staken de N225 (Arnhem-Wageningen) over. Door de bossen van de Hoge Oorsprong kwamen we bij de Valckeniersbossen. Vlakbij Heveadorp kwamen we bij een grote waterput, de filterkelder van Huis ter AA. Aan het einde van de vorige eeuw werd hier een modelboerderij gesticht, Huis ter Aa. Uit die tijd dateert de filterkelder met zijn grote ronde konstruktie. Het water van de Seelbeek werd hier gezuiverd en teruggepompt naar de bedrijfsgebouwen. Een uniek milieu- vriendelijk monument uit het begin van deze eeuw.
Hier zag een wandelaar voor ons niet hoe hij verder moest lopen. Het bleek dat we hier door een paar zeer smalle paadjes moesten lopen, waarbij je echt de takken opzij moest duwen. Dit ontlokte die anderen wandelaar de uitspraak "ze willen zeker van de senioren af".
\ Vergezichten op Arnhem, Nijmegen en de Betuwe
We staken een asfaltweg over en volgden de Fonteinallee, ook een asfaltweg. Maar hier vanaf had je fraaie uitzichten op de Rijn, de spoorbrug bij Oosterbeek en de stuw in de Rijn bij Driel. Later bleek deze asfaltweg "de stilte voor de storm" te zijn. Over enige zeer steile trappetjes bereikten we het plaatselijk hoogtepunt, de Hunneschans. Hier vandaan had je grandioze vergezichten. We zagen bebouwingen van Arnhem en Nijmegen.
Hier op de Hunneschans spraken we één van de parkoersarchitekten en bedankten hem voor de mooie tocht. De Hunneschans is een middeleeuwse wal- of vluchtburcht daterend uit de 11e eeuw. We vroegen hem of hij ook niet eens wandeltochten voor WS78 wilde uitzetten. Daarna kwamen we over het Dunoplateau en dwaalden verder door de bossen van de Duno. We staken enige malen de oude Italiaanse weg over met zijn scheibomen. In de kantine van de voetbalvereniging Duno hadden we onze tweede grote rust op ± 30 km.
De finish in zicht
Na boswachterij Doorwerth liepen we onder de A50 snelweg door. Even verderop zagen we wandelaars naar rechts lopen. Ook zagen we een kerkje op de top van een heuvel in de verte. Hier vlakbij was de finish. Maar toen we bij het punt van de afslag kwamen bleek dat dit nog een splitsing van de 30 en de 40 km was. Na nogmaals een leuk bosparkoers liepen we onder de N225 door om even later de finish te bereiken.
Wetenswaardigheden
Het was een hele mooie bossentocht geweest. Er waren ± 280 deelnemers. Na een klein buitje 's-ochtends was het verder de hele dag droog gebleven met nog vrij veel zonneschijn. Vanaf drie uur 's-middags begon het welliswaar te betrekken maar het bleef droog.

Henri Floor & Coos Verburg