Vorig WS78 verslag Volgend WS78 verslag Terug naar de overzicht van alle WS78 wandeltochten Terug naar de homepage van Henri Floor Paddestoelentocht met WS78 vanuit Den Dolder

Dit is het wapen van Soest. 
Dit wapen is te vinden 
op de lokatie www.ngw.nl/indexgb.htm  
Deze site is mogelijk gemaakt door de 
Bank Nederlandse Gemeente te Den Haag Hoofdgebouw Willem Arntszhoeve Op zaterdag 19 oktober 1991 organiseerde WS78 voor de eerste maal een wandeltocht vanuit Den Dolder. Een paar honderd meter na de start banjerden we al door de bossen. Dat waren de bossen van de Willem Arntsz Hoeve. Na een heideveldje en een paar smalle paden door bossen voerde het pad over een smal heuvelachtig pad. De Utrechtse Heuvelrug was hier duidelijk merkbaar.
Bijna aan het einde van deze (naar later bleek eerste) heuvelrug werden we letterlijk de rimboe ingestuurd om even later onverwachts in een grasvlakte midden in het bos uit te komen. Na weer een klein eindje een normale bosweg belopen te hebben, voerde het parkoers verder over smalle bospaden. Op een gegeven moment leek het wel helemaal dichtgegroeid te zijn. Gelukkig hingen er pijlen zodat we wisten welke kant we op moesten.
Ontzettend veel paddestoelen
Langs de kant zagen we ontzettend veel paddestoelen. Van wandelaars die de voorgaande week op de paddestoelentocht in Castricum hadden gelopen vielen die bij deze tocht in het niet. We zagen vele groepjes van paddestoelen. Meestal zo'n 25 bij elkaar maar soms ook wel met 100 bij elkaar. Lange rechte smalle witte paddestoelen wisselden elkaar af met rode paddestoelen, sommige ook nog eens voorzien met witte stippen. Aan het eind van een brede bosweg langs de Ewijckshoeve leek ons pad dood te lopen. Maar de parkoersbeschrijving gaf toch aan rechtdoor. Over een bijna dichtgegroeid graspad vervolgden we ons pad. We kregen hier wel natte benen want het gras was kletsnat. Ondanks het feit dat de zon scheen. Maar het had de voorgaande dag en nacht flink geregend.
Voor paard oefenen
Een eind verderop staken we een spoorlijn over en oefenden daarna even voor paard. Want ons pad voerde ruim een halve km over ruiterpaden. Na een fietspad kwamen we bij een zandvlakte. Gelukkig voerde het pad langs dit zandgebied, met de naam Lange Duinen. Later begrepen we dat dit echter een voorproefje was. Op 10 km was de eerste verzorgingspost. Deze werd weer voortreffelijk gerund door Ciska en Mien. Minder leuk was het dat de secretaresse van de LAT hier gewond aan haar gezicht terug kwam van een even verderop opgelopen uitglijdpartij. Moedig als ze was liep ze de tocht toch helemaal uit.
De eerste, kleine zandvlakte
Nu betraden we de bossen van de Korte Duinen. Ook hier moesten we weer voor paard spelen. Over een onverwacht smal pad verdwenen we opeens weer in de bossen om even later op een zandvlakte uit te komen. Dit kruisten we geheel. Naar later bleek was dit nog maar de kleine zandvlakte. Bij het Monnikenbosch kregen we weer even vaste grond onder de voeten. Maar na een halve km asfalt liepen we weer verder de bossen in. We kwamen door het Pinetum, ook wel de Japanse bosjes genoemd. In deze "tuin" stonden bij alle bomen naambordjes veelal met Latijnse namen. Af en toe wat vreemde kreten in de verte deed ons doen beseffen dat we vrij dicht langs de dierentuin van Amersfoort liepen. Dit was tevens ook het oostelijkste puntje van deze tocht.
Een km lange heuvelrug
Langs een grote, gedeeltelijke droge bosvijver door de bossen van landgoed Birkhoven werd koers gezet naar de tweede heuvelrug. Na 300 meter mondde deze heuvelrug uit in een kleine mulle zandvlakte om een paar honderd meter verderop weer in alle hevigheid lost te barsten. En wel die heuvelrug dan. Want daarna liepen we nog zo'n 1000m over heuveltjes.
De tweede, grote zandvlakte
Nadat we het ziekenhuis Zonnegloren op korte afstand hadden gepasseerd, zonder dat trouwens te merken, kwam het "grote spektakel". Voor ons doemde een hoge zandheuvel net mul zand op. Toen we er bovenop stonden zagen we een grote zandvlakte met duinen en verspreid wat bomen. Tussen twee kunstmatig aangelegde duinen slingerde zich een lint van wandelaars die voortploeterden. Onvoorstelbaar dat iemand zoiets kan bedenken. Maar aan de andere kant ook weer knap en gedurfd om op te nemen. Na een km'tje zand gehapt te hebben dwaalden we verder door de bossen naar een meer bewoonbaar gebied van de plaats Soest. Op 21 km was de grote rust in Café Petit Restaurant Bos en Duin. Tegenwoordig is dit eigenlijk een discotheek. Maar voor deze keer was de accommodatie omgetoverd in een echte grote rust. Wellicht ook nog bekend als startaccommodatie van de NS jubileumtocht. Na de rust en enige sportterreinen werd weer koers gezet naar de bossen.
De uitgestrekte bossen en landerijen van Pijnenburg
Eerst over wat bredere bospaden maar verderop weer over smalle bospaden werd na nog een paar lange paden Restaurant "t Spiehuis" bereikt. Niet dat daar een rust was, want dat was te sjiek voor de "gewone" wandelaar. Dit restaurant lag op de gemeentegrens van Soest en Baarn. Nu dwaalden we enige tijd door de bossen van landgoed Pijnenburg. In een open, maar afgezet heide en grasgebied waar koeien graasden dwaalden we verder. Een kort stukje liepen we ook door dit afgezette gebied via een overstapje. We zagen nog vele varens langs de kant staan.
Het pannenkoekendorp
Na een omtrekkende beweging om landgoed Drakesteijn (noodgedwongen door de hekken) werd het pannenkoekendorp Lage Vuursche bereikt. Hier was op 31 km de tweede verzorgingspost. Daarna dwaalden we door de Eyckensteinse bossen. Daarna bereikten we de Ridderoordsche bossen. Niet iedereen heeft hier van dit traject evenveel kunnen genieten.
Een ruiter veegt het parkoers "schoon"
Een jongen te paard heeft een traject tot drie maal toe "schoongeveegd" van pijlen. Daardoor regende het klachten op de fruitpost. Jammer, want na de Ridderoordsche bossen kwam nog een schitterend stuk door de bossen van Splinterenburg. Op 39 km lag de fruitpost te Bilthoven. We kregen weer vaste voet en dachten dat er nu verder geen bosparkoers meer zou komen. Maar zelfs na 39,6 km vond de parkoersarchitect het nodig om nog een halve km bossen voor te toveren vol met smalle paadjes.
Wetenswaardigheden
Pikant detail: Tijdens het voorlopen waren er al uitvallers. De totale afstand bedroeg 40,815 km. Er waren 424 deelnemers. Hoewel het overwegend droog was, vielen er ook een paar buien. De maximum temperatuur bedroeg ± 10°.
naar de top van deze pagina

Henri Floor & Coos Verburg