Op zaterdag 5 oktober 1991 organiseerde WS78 een 40 km wandeltocht vanuit Vught. Voor de start was het in restaurant De Beukenhof al gezellig druk. Als op een nieuwjaarsreceptie werd ieder begroet. Weliswaar hadden we sommigen wel op andere zomerse tochten getroffen maar nu troffen we weer vele bekenden.
Het klooster Sparrendaal
Over een paar doorgaande wegen verlieten we het centrum van Vught, om de plaats zelf maar zo gauw mogelijk te verlaten. Na Huize Theresia liepen we door de Vughtse Hoeven naar het klooster Sparrendaal. Vlak voor het klooster liepen we langs het blindeninstituut De Steffenberg. Er kwamen hier verschillende malen tandems langs. En de begeleiders hoorden we zeggen .... "er lopen hier wandelaars". Voor het toegangspad naar de eerste boerderij na het klooster stond een grote opgezette ooievaar ten teken dat er een baby was geboren.
De Zandley
We staken de N65 (Vught-Tilburg) over en even later de spoorlijn (Den Bosch-Tilburg). We kwamen bij de uitloper van De IJzeren Man. Het meer lag verscholen achter bomen, zodat niet iedereen het meer zal hebben gezien. We passeerden enige malen twee jonge wandelaars met rugzakken. Toen we (voor de eerste maal) het riviertje de Zandley overstaken, zagen we, dat de jonge wandelaars de Zandley over een zelf gemaakte "brug" moesten oversteken. Deze "brug" bestond uit planken die op rubber banden lagen, die aan elkaar vastgeknoopt waren. Verderop liepen we langs een alleraardigst kasteeltje, genaamd Zwijnsbergen.
Broeklandschap de Brand
Vanaf dit kasteeltje, op 8 km, begon het onverharde parkoers. Op een gegeven moment zagen we een paar boeren van een weiland aflopen. Ze werden gevolgd door zo'n 40 tot 50 koeien, die hen luid naloeiden. Dit was een zeer apart koeienkoor. Op 10½ km was de soeppost bij een grote luxueuze boerderij te Helvoirt.
Na de bossen van de Guldenberg liepen we enige km's langs het riviertje de Zandley. Het pad was hier een ongelijk graspad langs riet. We liepen hier door het 283 ha grote natuurgebied Brand. Dit moerassen bosgebied in de gemeente Udenhout is één van de laatste voorbeelden van een typisch Brabants broeklandschap.
De Loonse en Drunense Duinen
Op 21 km kwamen we bij de grote rust in Café Restaurant Bosch en Duin, eveneens gemeente Udenhout. Toen we er aan kwamen lopen zag het er rustig, bijna verlaten uit. Na een kwart slag om de rust te hebben gelopen zagen we één wandelgroep aan een tafeltje op het terras buiten zitten. Na nog een kwartslag zat het hele terras vol en ook binnen was het een drukte van belang. Ook was er net voor ons een buslading toeristen gearriveerd. Tijdens de rust zagen we een huifkar langs komen. Na de rust dwaalden we door het 1813 ha grote natuurgebied de Loonse en Drunense Duinen. Deze keer doorkruisten we niet zoals een vorig keer grote zandvlakten maar hielden de bossen "bij de hand". Het was hier wel heel mooi met flinke stukken mul zand, heide en berkenbossen. Grappig was de omschrijving bij punt 74 die luidde: "r.d. smal pad, in het verlengde staat een eenzame hoge berk -snik/snik".
Wandelgroep Struikgewas
Door de Helvoirtse heide bereikten we op 32 km de koffiepost te Nieuwkuyk. Toen ik hier even alleen liep kwam een lid van de wandelgroep Struikgewas naar me toe en vroeg waar mijn versterking was. Dit omdat Coos nu niet van de partij was. Trots wees ik naar mijn twee vriendinnen, die hun laatste 40 km een half jaar geleden hadden gelopen. Door en langs Cromvoirt werd weer koers gezet in de richting van de IJzeren Man. Het meer werd nu echter niet bereikt.
Lunetten
Door en langs het Molukse woonoord Lunet ten liepen we langs een kazerne. Over de Vughtse Heide liepen we langs een paar lunetten. Dit zijn oude gegraven verdedigingswerken in de vorm van een maan (Luna= maan).Spoedig daarop werd de fruitpost bereikt. Deze lag op 40 km. Hier kregen we op de fruitbon een banaan. Na nog eens 1200 meter werd na negen uur wandelen de finish bereikt.
Wetenswaardigheden
De totale afstand bedroeg 41,245 km. Het was een zonnige en droge wandeldag geworden bij een maximum temperatuur tot 18°. Er gingen 401 wandelaars van start. We vonden het een heel mooi parkoers. Het leek wel of de parkoersuitzetter, Cor Groot uit Drunen, voorgaande parkoersen had bestudeerd. Want de tocht was zodanig uitgezet dat deze tocht zo min mogelijk trajecten van voorgaande parkoersen volgde. Een week later, op zaterdag 12 oktober, liep ik met Coos het parkoers na. Vooral het parkoers door de Loonse en Drunense Duinen was het goed opletten geblazen. Maar we kwamen eruit.
|
Henri Floor
|
