|
Op zaterdag 9 februari 1991 organiseerde WS78 een wandeltocht vanuit Veenendaal. Het was al weer vier jaar geleden dat we voor het laatst een echte WS78 wintertocht hebben gehad. En dat was, jawel ... vanuit Veenendaal. Als wandelende reporters troffen we het met deze wandeltocht slecht. Wij waren namelijk zelf de parkoersbouwers van deze tocht en dan kun je natuurlijk moeilijk gaan schrijven dat het een schitterende tocht was.
Dit keer zullen we wat meer " achter de schermen" gaan kijken. Als je een wandeltocht voor WS78 uitzet, dan wordt van je verwacht om de dag er voor het parkoers te bepijlen, tenzij je gezondheid het niet toelaat. Aangezien Coos nog niet geheel genezen was van haar elleboog begaf ik me op vrijdag 8 februari, met een bestuurslid, op pad met de fiets om te gaan pijlen. Enige dagen voor deze dag hadden we van de "kapitein" te horen gekregen dat we vanwege de te verwachten sneeuw met rode pijlen moesten gaan bepijlen. Bij de start lag nog praktisch geen sneeuw van betekenis. Maar ja, de kapitein had gezegd dat we met rood moesten bepijlen, dus dat deden we dan maar.
Met een veel te kleine fiets begon ik aan de klus. Rond een uur of elf begon het daadwerkelijk te sneeuwen. We waren inmiddels aardig op temperatuur ondanks het feit dat het nog matig vroor. Regelmatig moesten we van de fiets afstappen. Enerzijds natuurlijk om de pijlen met nietjes vast te maken. Anderzijds ook voor de vele heuvels in het parkoers. En verder moesten we zeker 50 keer de fiets af om hem over een omgewaaide boom heen te tillen.
Traditiegetrouw leid ik parkoersen zoveel mogelijk door de bossen. Maar op open plaatsen in het bos of langs bosranden was het bitter koud door de wind. Aan het eind van de tocht, nog steeds op 8 februari, was de sneeuwhoogte gestegen tot rond de 10 cm. Voor 9 februari werden gladde wegen voorspeld met kans op sneeuw. Verder was het carnavals weekend en het begin van de krokusvakantie. Bovendien werden er veel schaatstochten over natuurijs georganiseerd en werden de wereldkampioenschappen schaatsen in Heerenveen verreden. Met al deze extra's was een opkomst van 359 nog alleszins redelijk.
Het werd een mooie dag. De zon deed zijn best en brak spoedig door. Er waren diverse vergezichten in het parkoers waar je fraaie uitzichten had op sparren en dennen, nu getooid met een laagje sneeuw. Deze dag, nu met een ander bestuurslid, dienden we in principe voor de deelnemers uit te rijden en de pijlen te controleren.
Vlak na de soeppost op 11 km kwamen de eerste snelwandelaars ons al voorbij gelopen. De grote rust was op 20 km en daar deden we ons te goed aan een bakkie soep en warme chocolademelk. Na de "beklimming" van de Amerongense berg volgden in korte tijd 4 paden waar 7 of meer bomen over het parkoers heen lagen. Rond drie uur 's-middags kwamen we bij de finish aan en toen vond ik het welletjes. Daarna verbleef ik nog enige tijd bij de finish om met deze en gene van gedachten te verwisselen over de tocht.
|
