E6, trajekt Nord Sud Weit Wanderweg (NSWW 05)

datum	zaterdag 1 september 1990
traject	Hochberneck - Schindhütte - Lackenhof - ötscherhaus
hoogtes
afstand	29 km
wandeltijd	7½ uur
weer	gehele dag zwaarbewolkt maar droog
temperatuur	13° - 15°
overnachtingadres	Hochberneckhütte
Overnachtingprijs	OSCH 190

Het had de vorige avond wat geregend. Toen we 's-ochtends vertrokken zag het er dreigend uit, maar het bleef droog. We hadden even moeite om te vinden waar we de tocht moesten vervolgen. Juist op dat moment vertrok een man op een brommer en wees ons de weg. We daalden lange tijd over een pad door de bossen af tot we in Eiben kwamen. Hier volgden we eerst een grintpad. Later ging dat weer in een asfaltweg over. We liepen door een schlucht, die voor de vooralpen de enige in zijn soort was. Het water van de beek was erg helder. Uiteindelijk bereikten we de Schindlhütte. In dit café-restaurant dronken we ieder 2 Fanta. Daarna ging het steil omhoog tot we de Roßkogel bereikten. Bij de afslag naar de Ötscher Tropfsteinhöhle werd het pad weer breder. Bij de Kersbaum waren mensen met een omheining bezig. Met het uitzicht op Schönwald troffen we twee dames met hun twee honden die bij een pikniktafel hadden gepauzeerd. Dit was voor ons een mooie gelegenheid om er te gaan pauzeren. (foto 33). Het bleef bij één broodje en één blikje fris. Na Schönwald kon ik het verloop even op de kaart niet volgen. We volgden een paar km een pad dat tegen de bergen aan lag. Een soort brede richel tegen de berg aan en daarna vrij steil omhoog. Na flink wat stijgen bereikten we Raneck. Hier volgden we een asfaltweg naar Otscherwiese (gemeente Lakenhof). Hier was een stempelpost in Gasthaus Pochhacker. Hier aten we een Tiroler Knödelsuppe en dronken fanta. We mochten ons weer in een boek van de NSWW onze naam schrijven. We waren dit jaar de eerste Hollanders. De waard had bijgehouden hoeveel wandelaars zich in het boek hadden ingeschreven. Tevens had hij voor elk jaar een totaal opgeschreven. Het eerste jaar 1978 waren dat er ruim 600. Daarna liep dat aantal terug tot rond de 100 de afgelopen jaren. We liepen verder en kwamen langs Weitental ook gemeente Lackenhof. We zagen dat het hier behoorlijk toeristisch was. En dat men hier op de ruitersport was ingesteld. Langs een stoeltjeslift (naar het Ötzerhaus) liepen we eerst over een Guterweg. Later ging de asfaltweg over in een grintpad om uiteindelijk in een steil pad over te gaan. Na flink wat zwoegen, kwamen we vlakbij het Riffelsattel. We besloten niet naar het Sattel te gaan omdat het te mistig was. Hoewel aangegeven was dat het van het Sattel nog 15 minuten was, had ik nog een rust nodig. In het Ötscherhaus namen we een lager. Na ons opgefrist te hebben, en ik mijn haar had gewassen, aten we rond half zes warm.

Henri Floor & Coos Verburg