Vorig verslag Volgend verslagTerug naar de homepage van Henri FloorTerug naar het overzicht van de vakantieverslagen van de Europäischer Fernwanderweg E6Naar het overzicht van de Nord Süd Weit Wanderweg 05

E6, trajekt Nord Sud Weit Wanderweg (NSWW 05)


datum zaterdag 25 augustus 1990
traject St. Martin - Nebelstein - Karlstift
afstand ± 20 km
wandeltijd 5½ uur
weer Zonnig en warm
temperatuur ± 27°
overnachtingadres Zimmer frei in Karlstift
Overnachtingprijs DM

Karlstift logo De wekker liep al om kwart voor vijf af in plaats van half zes. Rond 5.50 uur ging ik op zoek naar de steward voor onze paspoorten en treinkaartjes. We kwamen in Linz aan met een vertraging van 20 minuten. We doden deze tijd onder andere in een espresso bar op het station van Linz (foto 1). We hadden in Linz nog eens twee uur overstaptijd op onze bus. Deze bus, een lijndienst naar Gmünd, bracht ons naar St. Martin.
Rond kwart voor elf begaven we ons op pad naar de Nebelstein. Door de hitte bestond mijn outfit uit korte broek en T-shirt. Coos hield het op haar nikkerbokker en een blouse. De "bewoonde wereld" moesten we natuurlijk over asfaltwegen verlaten. Maar al spoedig verruilden we het asfalt voor veldwegen. Door bossen liepen we naar de Nebelsteinhütte, die vlak onder de top van de Nebelstein, met een hoogte van 1017 meter, ligt.
We dronken wat in de hut en aten goulashsoep. We schreven onze namen in een speciaal NSWW boek. Gesterkt liepen we verder. Coos werd nog op de top van de Nebelstein door mij vereeuwigd (foto 2). Het trajekt naar Karlstift was ons al bekend van het voorgaande jaar. Bij Althütten liepen we even een stuk over een asfaltweg, maar spoedig ging het weer over veldwegen verder. Na Friedenstal liepen we bij Edlan over een erf van een huis. Ik raakte even wat onzeker toen bleek dat er een paard los liep. Even verderop staken we een oud bruggetje over.
We begonnen last te krijgen van vliegen. Bij rusten voelden we ons net koeien. Zoveel vliegen vlogen er dan om je heen. Lang voordat we Karlstift hadden bereikt besloten we al definitief in Karlstift te overnachten. In Karlstift liepen we eerst naar ons overnachtingsadres van het voorgaande jaar. Maar dat was al bezet. Daarop liepen we weer terug naar het begin van het dorp en overnachtten bij een privatzimmer.
De eigenaar was blind, maar kon toch de weg wijzen naar een kamer. Toen we goed en wel in de kamer waren, kwam hij met zijn vrouw nog naar ons toe en ze zeiden tegen ons dat ze 's-avonds familie-bezoek zouden krijgen. En dat ze buiten wilden gaan barbecuen. Daardoor kon het nog wel eens wat luidruchtig worden. Als we wilden konden we nog naar een ander overnachtingsadres gaan. Voor echtparen, zoals wij, hadden ze in principe de grote kamer, maar die was niet opgeruimd. De kamer waar we nu zouden slapen was in principe de mannenkamer. Ze hadden namelijk eens meegemaakt dat twee mannen bij hen in de grote kamer zouden slapen. Maar één van de mannen maakte bezwaar tegen het in één bed naast elkaar liggen. Hij zei, dat hij gewoonlijk met zijn vrouw in bed lag en niet het risiko wilde lopen, dat als hij naast een man lag, midden in de nacht zou denken dat zijn vrouw naast hem lag. Met alle mogelijke nare gevolgen van dien.
Rond zes uur 's-avonds begaven we ons op weg naar Gasthaus Alte Post, waar we twee stukken Wiener Schnitzel aten met een glaasje wijn. Daarna liepen we weer terug naar ons overnachtingsadres. Daarbij kwamen we langs een bankje waarvan we, toen we daar op de heenweg langs kwamen, zeiden dat we hier nog lekker in de zon zouden zitten na het eten. Maar inmiddels was de zon al achter de heuvels verdwenen. Hier lazen we het eerste gedeelte van de vakantiebijbelleesgids. Rond acht uur gingen we naar bed. We waren dus flink moe.
naar de top van deze pagina

Henri Floor & Coos Verburg