7e Internationale Kempische wandeldagen van 3-5 augustus 1990

"Geteisterd" door tropische temperaturen werd dit jaar de tocht gelopen. Er waren wandelaars die niet op kwamen dagen en wandelaars die overschakelden op een 10 km korter parkoers. Desondanks zagen we op het 35 km parkoers weer vele bekenden. Wij liepen de eerste twee dagen met een vriendin. Als langste afstand (als tweedaagse) had zij tot nog toe 2x 30 km gelopen tijdens de Amersfoortse tweedaagse. Met deze, voor haar tweedaagse, werd haar record gebroken, nota bene onder extreem hoge temperaturen. Haar langste dagafstand was 40 km; nl. de nachttocht Alkmaar-Den Helder, een wilde tocht.
De parkoersen waren ook weer anders dan voorgaande jaren. Daarbij werden ook weer nieuwe gebieden verkend. Het leek wel of de parkoersbouwer(s) steeds meer smallere bospaden weten te vinden. Een enkele maal was het zicht minder dan 5 meter. Het pad was bijna helemaal dichtgegroeid. Je moest werkelijk op de grond kijken hoe dit pad verliep. Het was dit (Van Gogh-)jaar natuurlijk ondenkbaar dat we niet in Nuenen zouden komen. Vincent van Gogh woonde van 1883-1885 in dit dorp.

De eerste wandeldag kwamen we door Nuenen. Eerst kwamen we langs het Van Gogh documentatiecentrum, waar we een fraaie stempel voor in ons wandelboekje kregen. Even verderop liepen we langs het aardappel-eterstraatje naar het standbeeld van Vincent van Gogh toe. Door de hitte, er waren verschillende wandelaars die uitvielen, was het bezoek aan het Van Gogh bezoekerscentrum magertjes. De meeste aandacht kreeg hier de buitenkraan.

Op de tweede wandeldag voerde het parkoers het eerste deel over de Strabrechtse heide. In dit 770 ha grote natuurgebied liggen te midden van uitgestrekte heidevelden verscheidene fraaie vennen. Hiervan is met name Het Beuven belangrijk, door de hierin aanwezige plantensoorten, zoals het oeverkruid en de waterlobelia.
Verschillende vennen waren gedeeltelijk droog en een enkele ven was zelfs totaal opgedroogd. De slingerende beek "Witte Loop" verhoogt de waarde van het landschap. Tot de vaste bewoners van dit landschap behoren de wulp, korhoen en taling (een kleine soort eend). In de Witte Loop komt de beekgrondel voor, een steeds zeldzamer wordende vis. De vrijetijds markt op de Bezorgershof kon zich door de hitte ook niet verheugen in een grote toevloed van mensen.

Op de derde wandeldag voerde het parkoers naar Leende. We maakten eerst een ruime lus om Leende heen alvorens neer te strijken in café Du Commerce te Leende. Tijdens voornoemde lus bleven we lange tijd zicht houden op de Sint Petrus Banden kerk. Deze 15e - eeuwse kruisbasiliek heeft een uivormige tooi op de 70 meter hoge toren. Eveneens in deze lus liepen we langs veel maïsvelden. Verschillende maïs velden waren er slecht aan toe met verdroogde bladeren.

Nadat de temperatuur op vrijdag, de eerste wandeldag gestegen was tot 33 graden, liep deze zaterdag tot 36 graden op. Zondags was het aangenamer, met een maximum van 25 graden. Voor overnachting maakten wij gebruik van de kampeergelegenheid op het voetbalveld aan de Heggestraat. Voor douche en toiletgelegenheid kon je terecht in de naastliggende sporthal. Nieuw dit jaar was een aparte toiletcabine. Er stonden rond de 50 tenten langs de rand van het voetbalveld. Achter het voetbalveld was nog plaats voor caravans.
Naast het parkoers was ook de verzorging weer goed geregeld. Behalve een grote rust waren er steeds drie verzorgingsposten. Bovendien was er op de tweede wandeldag een extra verzorgingspost vanwege de hitte. Een paar km voor de finish stond een organisatielid met zijn vrouw met een grote teil met water. Hij woonde niet zover van het parkoers af en had medelijden gekregen met de lijdende wandelaars.
Het viel op dat verschillende keren wandelaars verkeerd liepen. Weliswaar hing op elke afslag een pijl, maar deze was dan bevestigd op dunne takken of in de felle zon. Beter zou het zijn als de pijlen op donkere achtergronden bevestigd worden en niet teveel op (witte) berken. Maar het is natuurlijk wel fijn dat er iemand is die bepijld. Ook een hartelijk dank aan alle medewerkers aan de verzorgingsposten.

Henri Floor & Coos Verburg