derde dag van de 37e Apeldoornse Vierdaagse, donderdag 12 juli 1990

Op donderdag 12 juli 1990, de derde wandeldag, verlieten we Apeldoorn in westelijke richting. Bij het Kristalbad doken we de bossen in. Om de bossen van Berg en Dal heen, begaven we ons op weg naar het Asselsebos.
Op 7 km was de eerste verzorgingspost. We staken de spoorlijn Amersfoort-Apeldoorn over. Na een traject langs een heideveld kwamen we tot een paar honderd meter afstand van kiosk Halte Assel. Later die middag zouden we daar nog langs komen. Vlak na de oversteek van de snelweg A1 was de splitsing met de 30 km. Even verderop kwamen we door Hoog Buurloo. Hier staan slechts enkele huizen en enige schaapskooien.
Na de splitsing met de 40 km begaven we ons op het rustigste traject, namelijk de 50 km. Langs de Hoog Buurlose Heide bereikten we op een hoogte van 82m de Willem Wensink bank. Hier vandaan hadden we een schitterend uitzicht. Door het Ugchelse bos kwamen we tot vlak bij Motel De Chantarel. Daar maakten we een ruime haarspeldbocht om weer bij de verzorgingspost bij Hoog Buurloo terug te keren. Over een groot heideveld langs het Rijksschietterrein "Het Harskampse Zand" bereikten we de kantine van Radio Kootwijk. Hier zijn de consumpties tegen bijna vooroorlogse prijzen verkrijgbaar. Op een vraag waarom de bediening zo lang duurde, werd gezegd dat we naar Amersfoort moesten bellen voor meer bedieningspersoneel.
Caitwick is de oude Angelsaksische schrijfwijze voor Kootwijk. Caite of Cate betekent schaapskooi en wick betekent wijk, buurt, gehucht. Gehucht van schaapskooien zou men dus kunnen zeggen.
Langs het eigenlijke gebouw van Radio Kootwijk met zijn vele masten en draden liepen we over heidevelden, door bossen en langs maïsvelden en bereikten de zandverstuiving Kootwijkerzand. De zon brandde hier op onze hoedjes.
We bereikten rustpost Camping Kerkendel. Wederom door tijdgebrek moesten we ook deze rustpost overslaan. Na enige asfaltwegen en weer een heideveld werd Kiosk Halte Assel bereikt. Hier bestelde ik bekertje met melk. We haalden steeds meer 40 km lopers in. Over het Kroondomein Asselseheide bereikten we langs een golfterrein Hoog Soeren. We zagen hier nog enige "snelle" wandelaars die kennelijk nog niet helemaal "volgelopen" waren. Op drie km voor de finish was er nog een verzorgingspost. Hier rustten en dronken we nog wat, omdat we inzagen dat we de officiële sluitingstijd van half vijf niet meer zouden halen.
Toen wij ons om kwart voor vijf afmeldden bij het startbureau stond daar ook de voorzitter van de OLAT, die tevens bestuurslid is van de NWB met zijn hand wijzend naar zijn horloge. Hoe was het in hemelsnaam mogelijk dat zulke ervaren wandelaars zo laat binnenkwamen. Later hoorden we dat er nog een groepje van zo'n vijf man om half zes binnenkwamen. Hen werd geadviseerd om een volgend jaar het 40 km parkoers te overwegen. Daarop antwoordden zij dat het niet zo zeer de afstand was, als wel het feit dat ze te lang op rustplaatsen gebleven waren. Ook hoorden we dat de artsen de leiding van de NWB had aanbevolen soepel te zijn met de sluitingstijd. De warmte had het die dag mede tot een zwaar parkoers gemaakt.
De maximum temperatuur bedroeg 25° en het was daarmee tevens de warmste dag van de vierdaagse. De totale afstand bedroeg 51,1 km.

Henri Floor & Coos Verburg