|
Driebergen-Harskamp-Apeldoorn resp. ± 50 en ± 75 km
|
In een vorig verslag getiteld "Wandelen als therapie" beschreven we het Graaf
Floris V pad. We wilden weer iets soortgelijk doen. Maar nu hadden we behoefte
aan een ander parkoers. In onze kast hadden we nog een boekwerk annex
kaartenmap staan getiteld "Lange afstand Fietsroutes, deel 1:
Fietsvakantieroutes boven de Moerdijk". Daaruit is de wandeling van Driebergen
naar Apeldoorn ontstaan. We redeneerden dat fietspaden minimaal redelijk
verhard zullen zijn.
Voor de wandeling hadden we zaterdag 30 juli 1989 uitgekozen. Bij aanvang om
zes uur 's-ochtends bedroeg de temperatuur al 16°. De maximum temperatuur zou
tot 25° oplopen. Door Driebergen liepen we naar de A12 snelweg. Over
schelpenfietspaden bereikten we Maarn. In het centrum ontbeten we om zeven uur
op een bankje. Langs het Dorpshuis (bekend als startplaats van WS78 tochten)
vervolgden we over asfaltpaden langs het golfterrein en Huize Anderstein naar
Maarsbergen. Waar de spoorbaan van Utrecht naar Arnhem afslaat naar Rhenen was
weer even een smal fietspad. Hier ging de gemeentegrens van Woudenberg over in
Leersum. Even verderop betraden we de gemeente Amerongen. Van laatstgenoemde
plaatsen zagen we echter niets van de dorpskernen. Even voorbij Emminkhuizen
hadden we nog een rust.
We begonnen dorst te krijgen. Op de kaart zagen we dat vlak boven Veenendaal
een restaurant moest zijn. Maar toen we daar aankwamen bleek zaterdags alleen
diner geserveerd te worden. Toen we weer terugliepen vanwege de omweg naar het
restaurant zagen we een leuk oud kerkhofje. Hier lagen nog mensen uit de 20-
ger en 30-ger jaren. Even verderop hadden we een grote rust op Camping De
Batterijen. Het grondgebied was deze camping is verdeeld over de gemeenten
Renswoude, Veenendaal en Ede. De kantine zag er nog nieuw uit. Binnenin stond
trouwens ook het bouwjaar namelijk MCMLXXXIX.
Over een schelpenpaadje op een dijkje, omzoomd met bomen, begaven we ons naar
Ederveen. Na een flinke slok jus d'orange kwamen we in een gebied vlak onder
Lunteren. Hier groeide grote maļsvelden, die tot vlak aan de smalle
asfaltwegen kwamen. Via de Doesburger molen bereikten we het Edese bos. Na een
paar wegen bleek dat de volgens de kaart vrijliggende fietspaden hier niet
meer lagen.
Daarop besloten we een eigen parkoers dwars door het Edese bos te volgen. We
staken boven Ede de weg over die naar Otterloo loopt en volgden de 8 km lange
Koeweg. De bossen gingen over in de Edeseheide. Bij de Mosselse heide namen we
nog een rust. De warmte was goed voelbaar. Een dame bij dit bankje stelde ons
nog gerust dat het de vorige week 32° was geweest. Vlak voor Otterloo was bij
camping De Heidekamp een kiosk waar we onze dorst konden lessen. Coos kreeg
wat last van haar bergschoenen. Deze was ze aan het inlopen voor onze lange
afstand wandeltocht tijdens onze komende grote vakantie.
Onder Otterloo staken we een verkeersweg over. Hier werd ik bijna door een
politiemotor omvergereden. Later bleek dat deze op weg was naar een ingedeukte
BMW te Harskamp. Verschillende malen stopten we opdat Coos het lipje van haar
schoen weer anders kon leggen. Vlak voor Harskamp besloot Coos niet verder dan
Harskamp te lopen. Ze moest zich per slot van rekening niet forceren. Het was
inmiddels kwart over vier en we hadden al een behoorlijke afstand afgelegd (±
50 km).
Als ik zelf echter iets in mijn hoofd zet, dan is dat er moeilijk uit te
halen. En zo besloot ik om alleen de tocht voort te zetten. Coos moest in
Harskamp 10 minuten wachten die haar naar NS-station Ede-Wageningen bracht en
verder met de trein huiswaarts. Boven Harskamp sloeg ik af richting Radio
Kootwijk. Na een eindeloos lang durend fietspad met naastliggende zandweg kwam
van rechts de weg Gerritsfles. Hierover liep het parkoers van de Apeldoornse 4
- daagse. Over Burel Hul bereikte ik het plaatsnaambord Radio Kootwijk. Door
boswachterij Ugchelen bereikte ik Hoog Buurlo.
Nadat ik tot dat moment steeds gebruikt had gemaakt van (fotokopieėn van)
kaarten in schaal variėrend van 1:15.000 tot 1:50.000 moest ik nu overstappen
op een kaart met schaal 1:100.000. Bij het Willemsbos werd de A1-snelweg
overgestoken. Even werd richting Assel koers gezet om bij de overweg met de
Asselsestraat deze 6 km te volgen. De eerste 3 km hiervan was een grintpad met
naastliggend fietspad overgaand in asfalt.
In Apeldoorn werd het steeds drukker met bebouwing. Bij de eerste snackbar
werd de watervoorziening weer geregeld. Door de winkelhoofdstraat werd station
Apeldoorn bereikt. Aankomst vijf minuten over negen. De eerstvolgende trein in
de richting van Amersfoort vertrok pas om 21.58 uur zodat ik drie kwartier op
de trein heb moeten wachtend. In Driebergen werd ik van de trein opgehaald
door Coos.
| Henri Floor & Coos Verburg |