Terug naar de homepage van Henri Floor Driebergen-Harskamp-Apeldoorn resp. ± 50 en ± 75 km
Dit is het gemeentewapen van Maarn. 
Dit wapen is te vinden op de lokatie www.ngw.nl/indexgb.htm  
Deze site is mogelijk gemaakt door de Bank Nederlandse Gemeente te Den Haag Dit is het wapen van Driebergen. Dit wapen is te vinden op de lokatie www.ngw.nl/indexgb.htm  Deze site is mogelijk gemaakt door de Bank Nederlandse Gemeente te Den Haag In een vorig verslag getiteld "Wandelen als therapie" beschreven we het Graaf Floris V pad. We wilden weer iets soortgelijk doen. Maar nu hadden we behoefte aan een ander parkoers. In onze kast hadden we nog een boekwerk annex kaartenmap staan getiteld "Lange afstand Fietsroutes, deel 1: Fietsvakantieroutes boven de Moerdijk". Daaruit is de wandeling van Driebergen naar Apeldoorn ontstaan. We redeneerden dat fietspaden minimaal redelijk verhard zullen zijn.
Voor de wandeling hadden we zaterdag 30 juli 1989 uitgekozen. Bij aanvang om zes uur 's-ochtends bedroeg de temperatuur al 16°. De maximum temperatuur zou tot 25° oplopen. Door Driebergen liepen we naar de A12 snelweg. Over schelpenfietspaden bereikten we Maarn. In het centrum ontbeten we om zeven uur op een bankje. Langs het Dorpshuis (bekend als startplaats van WS78 tochten) vervolgden we over asfaltpaden langs het golfterrein en Huize Anderstein naar Maarsbergen. Waar de spoorbaan van Utrecht naar Arnhem afslaat naar Rhenen was weer even een smal fietspad. Hier ging de gemeentegrens van Woudenberg over in Leersum. Even verderop betraden we de gemeente Amerongen. Van laatstgenoemde plaatsen zagen we echter niets van de dorpskernen. Even voorbij Emminkhuizen hadden we nog een rust.
We begonnen dorst te krijgen. Op de kaart zagen we dat vlak boven Veenendaal een restaurant moest zijn. Maar toen we daar aankwamen bleek zaterdags alleen diner geserveerd te worden. Toen we weer terugliepen vanwege de omweg naar het restaurant zagen we een leuk oud kerkhofje. Hier lagen nog mensen uit de 20- ger en 30-ger jaren. Even verderop hadden we een grote rust op Camping De Batterijen. Het grondgebied was deze camping is verdeeld over de gemeenten Renswoude, Veenendaal en Ede. De kantine zag er nog nieuw uit. Binnenin stond trouwens ook het bouwjaar namelijk MCMLXXXIX.
Over een schelpenpaadje op een dijkje, omzoomd met bomen, begaven we ons naar Ederveen. Na een flinke slok jus d'orange kwamen we in een gebied vlak onder Lunteren. Hier groeide grote maļsvelden, die tot vlak aan de smalle asfaltwegen kwamen. Via de Doesburger molen bereikten we het Edese bos. Na een paar wegen bleek dat de volgens de kaart vrijliggende fietspaden hier niet meer lagen.
Dit is het wapen van Veenendaal. 
Dit wapen is te vinden 
op de lokatie www.ngw.nl/indexgb.htm  
Deze site is mogelijk gemaakt door de 
Bank Nederlandse Gemeente te Den Haag Dit is het wapen van Renswoude. 
Dit wapen is te vinden 
op de lokatie www.ngw.nl/indexgb.htm  
Deze site is mogelijk gemaakt door de 
Bank Nederlandse Gemeente te Den Haag Daarop besloten we een eigen parkoers dwars door het Edese bos te volgen. We staken boven Ede de weg over die naar Otterloo loopt en volgden de 8 km lange Koeweg. De bossen gingen over in de Edeseheide. Bij de Mosselse heide namen we nog een rust. De warmte was goed voelbaar. Een dame bij dit bankje stelde ons nog gerust dat het de vorige week 32° was geweest. Vlak voor Otterloo was bij camping De Heidekamp een kiosk waar we onze dorst konden lessen. Coos kreeg wat last van haar bergschoenen. Deze was ze aan het inlopen voor onze lange afstand wandeltocht tijdens onze komende grote vakantie.
Onder Otterloo staken we een verkeersweg over. Hier werd ik bijna door een politiemotor omvergereden. Later bleek dat deze op weg was naar een ingedeukte BMW te Harskamp. Verschillende malen stopten we opdat Coos het lipje van haar schoen weer anders kon leggen. Vlak voor Harskamp besloot Coos niet verder dan Harskamp te lopen. Ze moest zich per slot van rekening niet forceren. Het was inmiddels kwart over vier en we hadden al een behoorlijke afstand afgelegd (± 50 km).
Als ik zelf echter iets in mijn hoofd zet, dan is dat er moeilijk uit te halen. En zo besloot ik om alleen de tocht voort te zetten. Coos moest in Harskamp 10 minuten wachten die haar naar NS-station Ede-Wageningen bracht en verder met de trein huiswaarts. Boven Harskamp sloeg ik af richting Radio Kootwijk. Na een eindeloos lang durend fietspad met naastliggende zandweg kwam van rechts de weg Gerritsfles. Hierover liep het parkoers van de Apeldoornse 4 - daagse. Over Burel Hul bereikte ik het plaatsnaambord Radio Kootwijk. Door boswachterij Ugchelen bereikte ik Hoog Buurlo.
Nadat ik tot dat moment steeds gebruikt had gemaakt van (fotokopieėn van) kaarten in schaal variėrend van 1:15.000 tot 1:50.000 moest ik nu overstappen op een kaart met schaal 1:100.000. Bij het Willemsbos werd de A1-snelweg overgestoken. Even werd richting Assel koers gezet om bij de overweg met de Asselsestraat deze 6 km te volgen. De eerste 3 km hiervan was een grintpad met naastliggend fietspad overgaand in asfalt.
In Apeldoorn werd het steeds drukker met bebouwing. Bij de eerste snackbar werd de watervoorziening weer geregeld. Door de winkelhoofdstraat werd station Apeldoorn bereikt. Aankomst vijf minuten over negen. De eerstvolgende trein in de richting van Amersfoort vertrok pas om 21.58 uur zodat ik drie kwartier op de trein heb moeten wachtend. In Driebergen werd ik van de trein opgehaald door Coos.
naar de top van deze pagina

Henri Floor & Coos Verburg