Schitterend bosparkoers ter gelegenheid van 150 jaar spoorwegen

Op zaterdag 1 juli 1989 organiseerde de Sticht Gooise Wandelsport Bond een wandeltocht ter gelegenheid van het 150 jarig bestaan van de Nederlandse Spoorwegen. Bij de voorinschrijving hadden zich al 2200 wandelaars aangemeld en de naïnschrijving leverden ook nog 1000 deelnemers op. De start was vanuit CR Bos en Duin te Soest. Binnen hingen spandoeken met reclame voor de SGWB. Maar waar het eigenlijk om ging, de Nederlandse Spoorwegen, daar was alleen bij de finish wat van te zien. Namelijk een speciaal ontworpen tegel, uitgevoerd in de blauwe huiskleur van de NS. En ook een plakplaatje voor in het wandelboekje met de zelfde afbeelding en een speciale stempel.
Maar voor we dit kregen moesten we heel wat doen. Van de zes keuze afstanden 5, 10 15, 20, 30 en 40 km kozen wij de laatste. Hoewel vanaf acht uur gestart kon worden vertrokken wij drie kwartier later. Met een flinke regenbui gingen we van start. Daartoe hadden we onze paraplu's meegenomen, want het was te warm voor een regenjas (± 18 graden). Spoedig voerde het parkoers de bossen in. Over een traject van het Nivonpad De Heuvelrugroute liepen we om Soest heen.
Bij CR 't Spiehuis was al een E.H.B.O post en de eerste wandelaars werden daar al verzorgd. We liepen naar landgoed Pijnenburg in Boswachterij De Vuursche. We zouden later nog regelmatig door dit landgoed lopen. Bij de golfbanen van Maartensdijk bereikten we Herberg Boschoord op 15 km. Men was hier kennelijk niet ingelicht dat hier een wandeltocht zou langs komen. Slechts één dame stond achter de bar. Dit leverde natuurlijk irritatie bij de wandelaars op. Omdat de herberg erg klein was zaten veel wandelaars buiten in de open stal. Op een bordje stond de tekst: Stalling gratis, halsters gelieve u op te hangen.
De aanhoudende regen had er voor gezorgd dat wandelaars zonder regenkleding al kletsnat waren. Volgens de parkoersbeschrijving was het nu vijf km lopen naar de volgende rustpost. In Baarn liepen we verder door het Beukenwoud en De Kleine Vuursche naar Bosbad De Vuursche. Nadat we veelal over mooie boswegen en paden hadden gelopen kwam nu een stukje langs een drukkere verkeersweg. Na het omslaan van het blad van de parkoersbeschrijving bleek dit ook niet meer te kloppen tot de "20 km". Bij CR Kievitsdal stapten we de provincie Noord-Holland en de gemeente Hilversum in. Twee uur lopen na Herberg Boschoord bereikten we snackhut The Sailor te Laren op 20 km. Het was duidelijk dat dit stuk geen vijf km kon zijn. Maar het parkoers bleef erg mooi. En dat was het voornaamste.
Verschillende malen kruiste onze tocht het parkoers van de Gooiwandeltocht vanuit Bussum. Door het park van kasteel Groeneveld en kasteel Groeneveld zelf vervolgden we over een traject van het Nivonpad Het Waterlandpad. Via het Roosterbos kwamen we in het Paardenbos. Hier troffen we twee wandelaarsters met rugzakken die net begonnen waren aan het Nivonpad, Het Zuiderzeepad.
Zoals u merkt kwamen we over verschillende Nivonpaden. Dat kwam omdat Lage Vuursche het knooppunt is van vele wandelwegen. In een kioskhuisje hielden we nog een rust. Volgens de roetbeschrijving zaten we op 28 km. Maar een wandelaars met een pedometer bij zich meldde, dat we op 34,7 km zaten. We hadden al veel wandelaars horen mopperen over de routebeschrijving die niet klopte, dat dit parkoers geen goede voorbereiding was voor de Nijmeegse vierdaagse en over de regenval. Hoewel wij ook liever een zonnetje hebben, vonden we het nog steeds een mooi parkoers.
Regelmatig herkenden we ook plekjes waar we al eerder waren geweest. Psychologisch was de tocht niet echt goed opgezet. Het zwaarste deel van het parkoers zat in de staart van de tocht. Het parkoers werd heuveliger en op 35 km was de laatste rustpost. Namelijk een wagenrust. Toen we aankwamen werden net drie uitvallers afgevoerd. We schatten zelf trouwens dat er zeker 50 uitvallers geweest zullen zijn. Toen we ons drankje op hadden, werd de tent afgebroken omdat alle drank op was.
Toen we de rust een paar honderd hadden verlaten werd ons achterna geroepen: joe-hoe ze weten een kortere weg naar de finish, waarop we terugriepen dat we van het parkoers wilden genieten en verder wilden lopen. Daar hadden we later geen spijt van. Want er kwam nog een prachtig slot. Langs de prachtige zandvlakte De Lange Duinen kwamen we nogmaals goed aan onze trekken. Na negen uur wandelen bereikten we de finish. Naar onze mening bedroeg de werkelijke afstand ± 44 km. Er was ± 17 mm neer slag geweest.

Henri Floor & Coos Verburg