|
Graaf Floris-V pad |
Wandelen als therapie
Toen ik voor de eerste keer het (oude) Graaf Floris-V pad had gelopen, zei ik bij me zelf dat het niet meer zonodig hoefde. Het is weliswaar een aardig pad, maar ongeveer 98% is verhard. Maar juist het feit dat zoveel verhard is en het toch een aardig pad is ben ik het gaan lopen als een soort therapie voor mijn rug. Het bleek namelijk dat als ik eens wat last van mijn rug kreeg het goed was om lange, vlakke trajecten te wandelen, waarbij je zoveel mogelijk over egaal terrein kunt lopen. Daardoor was het al de vijfde keer dat ik deze tocht heb gelopen.
Op zaterdag 25 maart 1989 begonnen wij aan het (oude) Graaf Floris-V pad. Het was al weer 2½ jaar geleden dat wij deze tocht voor het laatst gelopen hadden. De tocht begon op station Amsterdam - Muiderpoort. Na het Ajaxstadion zagen we de eerste grote verandering. Er lag hier nu een snelweg waar we via een brug over verder liepen. Vlakbij Station Diemen zagen we een grote snelweg in aanbouw die om Amsterdam Noord gaat lopen. Vlak tegen de snelweg aan werd een nieuwbouwwoonwijk gebouwd. Langs het Amsterdam - Rijnkanaal bereikten we de brug waar overheen we Muiden bereikten.
Daarbij kwamen we eerst nog langs het grote Bijenkorfconcern Maxis. Hier bleven auto's maar toestromen. Sommige automobilisten keken hier verbaasd op "verdwaalde" wandelaars aan te treffen. In Muiden hadden we een stempel- en tevens rustpost. Aangezien de officiële stempelpost gesloten was doken we café Ome Ko binnen.
Langs de haven en het
Muiderslot en de stadswallen doken we de polders in. We bereikten Muiderberg. We
kruisten een snelweg die naar Hilversum loopt en de spoorlijn naar Lelystad. We
ademden de rust van Natuurreservaat Het Naardermeer in. We liepen richting
Hilversum om even daarvoor af te buigen naar 's-Graveland. Over de Stichtse Kade
bereikten we Ankeveen waar we een rust hadden in snackbar Van Vliet.
Nu liepen we over een leuk smal pad, dwars door natuurgebied De Ankeveense Plassen. We liepen weer even terug richting Amsterdam. Via Hinderdam kwamen we langs Nigtevecht aan de Vecht. Bij een camping voerde het pad over een graspad en bereikten Nederhorst Den Berg. Hier werd voor een supermarkt een rust gehouden onder het nuttigen van een drankje. Bij een theekoepel werd het romantische dorpje Vreeland bereikt. Nu voerde de route lange tijd langs de Vecht met zijn grote landhuizen. En zo liepen we door Loenen en Nieuwersluis naar Breukelen. Over een ophaalbrug stapten we het centrum van Breukelen binnen. Over de Kerkbrink en het Kerkplein bereikten we het Amsterdam Rijnkanaal dat overgestoken werd. Op het NS-station pakten we de trein naar huis. Mijn voeten voelde alsof ze dagen van herstel nodig hadden.
Op paasmaandag 27 maart 1989 werd de tocht voortgezet. Omdat deze dag een
feestdag was, wordt dan ook voor de trein een zondagdienstregeling uitgevoerd.
Daarop reden we met de auto naar de start in Breukelen. We waren wat luchtiger
gekleed omdat er 20 graden was voorspeld. Bij de aanvang van de tocht was het
rond acht graden en stond er een stevig windje. Om snel op temperatuur te komen
begonnen we met een pittig tempo. Over lange asfaltwegen trokken we door de
buurtschappen Kortrijk, Gieltjesdorp, Laagnieuwkoop en Ockhuizen bereikten we
Haarzuilens. Hier liepen we langs een kinderboerderij. Eén van de twee zwarte
ganzen kwam boos op ons toegestapt. De zwaan maakte een gorgelend geluid, dat
overging in een galm van een orgelpijp. Via kasteel De Haar werd Vleuten
bereikt, waar we bij het station onze stempelkaart lieten versieren.
Langs de Harmelerwaardvaart werd Harmelen bereikt. Buiten Harmelen voerde de route prachtig over een smal voetpad langs een vaart. Over een verkeersweg aan de overzijde van de vaart reden veel motorrijders. Vlak voor Woerden liepen we langs een nieuwe buitenwijk waarvan de prijzen van de huizen variëren tussen de drie en zeven ton. Net toen we café rest Victoria wilden binnenstappen liep een echtpaar met hun zoon naar binnen. In hun handen hadden ze het wandelboekje Graaf Floris-V pad en haalden hier een stempeltje. Kennelijk begonnen ze net want ze gebruikten geen consumptie.
Bij Linschoten waren op de Haardijk de toppen van de bomen afgezaagd ter hoogte waarvan ze gevaar voor een hoogspanningsmast konden opleveren. Via Huis te Linschoten kwamen we op een graspad. Het pad was hier in beslag genomen door enige gezinnen die hun kano op de wal hadden getrokken en nu genoten van hun lunch. Door buurtschap Snelrewaard werd Oudewater bereikt. Hier in Oudewater was het heel gezellig. Door de zon, die de temperatuur inderdaad tot zo'n 20 graden had laten oplopen, zaten de terrasjes vol met dagrekreanten. Bovendien zitten hier altijd wel mensen op een bankje, omdat er een monument staat dat dit voorstelt.
Van de vorige vier keren dat ik deze tocht liep, stond mij nog de lange Oude Hekendorperweg voor ogen. Maar daar was nu een fraai alternatief voor. Een jaagpad langs De Vliet tot aan Hekendorp. En even voorbij Hekendorp was het al bekende jaagpad naar Haastrecht. Maar nu was dit ontdaan van hekjes. Bovendien voert hier ook de Hollandse IJsselwandelroute over. Na Hekendorp was het jaagpad verhard tot even voor Gouda.
Aan het einde van de Goejanverwelledijk, ter hoogte van sluizen, viel onze blik op een splinternieuw voetgangersbord met daaronder de tekst: Alleen voetpad van 8 tot 16 uur. Het bleek dat het voetpad over het terrein van een kerkhof voerde en gescheiden werd door twee hekken. Van het kerkhof was bijna niets te zien. Door een paar stadsparken bereikten we NS- station Gouda. Dit was het eindpunt en met het openbaar vervoer begaven we ons huiswaarts.
| Henri Floor & Coos Verburg |