Eerste WS78 tocht van het seizoen 88/89 die aan de winter deed denken

Op zaterdag 18 maart 1989 organiseerde WS78 haar laatste tocht uit de elfde winterserie van het seizoen 1988/89. En voor de eerste maal deze winter zorgden sneeuwresten er voor dat het er een beetje winters uitzag. In de nacht van donderdag 16 op vrijdag 17 maart had het naar Nederlandse begrippen flink gesneeuwd in sommige delen van het land. Rond Maarn had het zo'n 5 cm gesneeuwd.
Hoewel op 18 maart het overgrote deel was weggedooid, lagen er op talrijke beschutte plaatsen nog enige sneeuwresten. Al na 600 m was er een omleiding in het parkoers aangebracht. Nieuwsgierig als wij waren, weken wij van het bepijlde parkoers af, volgden de beschreven route en liepen over een ruim 800 meter lang bospad, dat vol lag met omgezaagde bomen en grote plassen water. Hoewel het te begrijpen was dat dit deel er uitgehaald was, waren dit toch elementen waardoor WS78 zo "geliefd" is geworden door de doorsnee wandelaars.
Na een golfterrein kwamen we bij motel Maarsbergen waar we snel de weg overstaken. In 1748 telde de heerlijkheid Maarsbergen 40 huizen. Daaronder behoorde zeker het huidige motel Maarsbergen. Het oudste deel van deze instelling bestaat uit een aardig oud pand langs de weg van Leersum naar Amersfoort. Het is een stokoude boerderij die vroeger Bloemheuvel heette. Naast dit pand werd uiteindelijk het motel gebouwd.
Door de bossen van Maarn bereikten we op 10 km de soeppost te Doorn. We waren om half tien gestart en genoten van de rust in de achterhoede. Dit ondanks het feit dat er 592 wandelaars waren gestart. Via Hoog Moersbergen en camping Het Grote Bos, één van de grootste campings van Nederland, bereikten we Driebergen. Op 15 km kwamen we vlak langs het adres van onze (schoon-)ouders. Hier besloten we onze grote rust te nemen.
Na een half uur vervolgden we. En net toen we weer op het parkoers liepen kwamen de pijlophalers aangefietst. We zeiden dat we hier best bekend zijn, zodat zij gerust de pijlen voor ons konden weghalen. Daardoor liepen we zo'n 7 km zonder pijlen. op een laan in Driebergen, de Arnhemse Bovenweg, stonden voor het raam twee palmpasen stokken. Het was namelijk de zaterdag voor Palmpasen. Door het prachtige schapenpark Heidestein bereikten we het sportrestaurant van het KNVB centrum te Zeist. Hier zagen we weer wandelaars vertrekken aan hun tweede deel van de tocht.
Hier splitsen onze wegen zich. Coos liep meteen verder terwijl ik de tocht beëindigde wegens rugklachten. Het parkoers voerde verder door de bossen van Zeist terug naar Groot Heidestein. Hier moesten we weer over een trappetje het hek over. Dit was vooral gedaan om honden te weren. Door de bossen werd na de koffiepost, op 35 km de piramide van Austerlitz bereikt.
Op 2 augustus 1804 waren hier 20.758 militairen gelegerd in tentenkampen onder leiding van generaal Auguste Fréderic Louis Viesse de Marmont, graaf van Raguse. De Marmont organiseerde iedere zondagmiddag een grote legershow, waarbij onze huidige "taptoes" kinderspel zijn. Duizenden toeristen trokken toen naar het Kamp bij Zeist, waardoor zich op de wegen rondom Zeist de grootste verkeersopstoppingen voordeden, de eerste in de provincie Utrecht. Van 9 september tot 8 oktober 1804 werd de grote zandheuvel, de piramide van Austerlitz, door mensenhanden gebouwd.
Na een fruitpost op 37 km werd de finish op 39,455 km bereikt. Na afloop van de tocht werden de wandelbekers uitgereikt. Rond kwart over zes begon de warme maaltijd, boerenkool met worst. Na afloop van de maaltijd kon nog gedanst worden op klanken van een orkest uit Almere Haven.

Henri Floor & Coos Verburg