Voorlopen van WS78 wandeltocht vanuit Wolfheze van 1 oktober 1988
Op vrijdag 22 januari 1988 ging rond het middaguur de natte sneeuw over in sneeuw die
bleef liggen. In de omgeving van Wolfheze viel zeker 10 cm sneeuw. De daar op volgende
nacht vroor het enkele graden waardoor de sneeuw bleef liggen.
Op zaterdag 23 januari liepen wij met de WS78-bestuursleden Kees Kruize en Fred
Westerheijden Wolfheze van 1 oktober 1988 voor.
Met name werd gekeken of de routebeschrijving klopte.
Nadat wij elkaar getroffen hadden bij het station liepen we naar de geplande start toe.
Op dit grote terreinen-complex was een sneeuwruimer in actie geweest om de wegen
sneeuwvrij te maken. De temperatuur lag iets boven het vriespunt. Daardoor werden
onze schoenen spoedig nat van de natte sneeuw en de modderparkoersen. Fred had
waterdichte schoenen uit de WS78 boetiek die prima voldeden en Kees liep op bergschoenen
en kreeg ook geen last van natte voeten.
Na een bosrijk parkoers met af en toe wijde blik kwamen we op 11 km op de plaats waar
een soeppost moest komen. De geplande schuur voldeed niet, maar vlak daar in de buurt
was wel een loods waar we gebruik van konden maken. Toen we echter vertelden dat de
datum 15 oktober 1988 zou moeten worden bleek dat op onoverkomelijke bezwaren te stuiten.
15 oktober is de eerste zaterdag van het jachtseizoen en op die dag zou dan een drijfjacht
worden georganiseerd waarbij bosgedeelten (trajecten van het parkoers) zouden worden
afgesloten. Daarop moesten we switchen naar 1 oktober. Op die datum was "Barneveld"
gepland.
Vlak na de soeppost stond een fout in de parkoersbeschrijving. Er stond een afslag in
beschreven, die helemaal moest vervallen. Dit duurde ongeveer drie kwartier voor we weer
verder konden. Inmiddels scheen de zon al volop en het dooide maar enkele graden.
Na landgoed Oranje Nassau Oord bereikten we de voet van de 40m hoge Wageningense berg.
Over de bergkam hadden we door de bossen uitzicht op de Rijn en de Betuwe.
Na de berg bedwongen te hebben over trappaden en trappen liepen we door het Arboretum.
Dit is een hoogstandje van een tuin in samenwerking met de Landbouwhogeschool. Weer
door bossen bereikten we op 20 km de grote rust, toen nog Pannenkoekhuis Panoramahoeve.
Hier smulden we van de poffertjes. We constateerden dat we laat waren (kwart over twee).
Kees en Fred produceerden een tempo waar we flink wat moeite mee hadden en stilletjes
wachtte ik op een punt dat verduidelijking nodig was, waardoor we even zouden moeten stoppen.
Op 23 km kwamen we op een traject waar we op de heenweg ook al over gelopen hadden.
Nu echter in tegengestelde richting. Op een akkerbouwgebied waren blubberwegen waar
Klaas van zou smullen.
Op 30 km moesten we bij een boer vragen of we daar de koffiepost mochten installeren.
Dit was op boerderij De Kabeljauw. We zagen daar drie gebouwen waar De Kabeljauw op
stond. Eén boerderij was vervallen en diende nu als stal. De tweede boerderij was ook
al oud maar zag er verder goed uit en de derde boerderij was vrij nieuw.
Nu voerde het parkoers naar Kasteel Doorwerth. Eerst liepen we over de binnenplaats om
vervolgens nog eens om het kasteel heen te lopen. Nu kwam er weer een heuvelachtig
bosparkoers, dat de opmerking "het venijn zit hem in de staart" opleverde. De laatste
4 km's was zo donker, dat we de parkoersbeschrijving niet meer konden lezen. Gelukkig
had ik een zaklampje bij me.
Bij de geplande fruitpost brandde wel licht, maar we verlangden naar het einde van de
tocht. Zelfs Fred gaf het nu ook op om bij elke afslag te kijken hoe de beschrijving
nu verder was. Geleerd door het feit dat we het tot nu toe goed gedaan hadden, vroeg
hij of we nu alleen nog maar zeiden hoe de route verder naar de finish liep. Rond half
zeven kwamen we daar aan.
Tien volle uren waren we bezig geweest met de controle van het parkoers door een
besneeuwd landschap. De dag daarna steeg de temperatuur tot 9 graden. Het Wolvenbosch
is 's-avonds alleen restaurant, zodat we 100 m verderop in een bar koffie dronken en
napraatten. Om tien over zeven scheidden onze wegen zich, omdat Kees de trein moest halen.