Mijn eerste 100km met Euraudax in Hoogvliet

Op zaterdag 21 november 1987 was 's middags om 15.30 uur de start. Vóór de start en de week ervoor had ik goede raadgevingen van Henri gekregen zoals het tijdig aanwezig zijn bij de start, opdat je in alle rust naar de start kan toeleven. Het was de eerste keer dat ik een tocht liep waarbij de km - afstand wordt uitgedrukt in drie cijfers. In juli had ik voor de twee vierdaagsen al een Kennedy mars gelopen (te Someren), zodat ik toch wel met vertrouwen aan deze tocht begon. Er waren flink wat deelnemers die voor de eerste keer een 100km liepen. Naast de vele bekenden van WS78 en OLAT tochten, liep ik grotendeels met Marijke uit Losser, die ook voor de eerste keer een 100km liep.
Bij de start regende het al. De tocht voerde door de mooie oude dorpskernen van Heenvliet en Geervliet alwaar de eerste verzorgingspost was op 10 km. In Zwartewaal was de eerste grote rust in café De Witte Raaf op 15km. Dit café kende ik al van een WS78 tocht vanuit Spijkenisse. Na een wagenrust in Brielle op 22 km, was de tweede grote rust te Oostvoorne op 29 km in café pe- tit restaurant Pension Centraal. In Rockanje waar een wagenrust was op 37 km kwamen we rood/witte markeringen tegen van de LAW5 van Hoek van Holland naar Bergen op Zoom.
We begonnen last te krijgen van hardrijdende auto's en onverlichte fietsers.We vervolgden de rondwandeling op Voorne Putten en kwamen op 47 km in Hellevoetsluis. Terwijl de eerste twee grote rusten, evenals de laatste twee, ieder 25 minuten duurden, duurde deze één uur en dineerden we in CR De Eendraght. Vooraf was er soep, terwijl het hoofdmenu bestond uit vlees, aardappelen, frites,snij- en spercibonen en appelmoes. Als nagerecht pudding. Alles was min of meer licht verteerbaar.
Het was inmiddels 1.15 uur op zondagochtend 22 november. Het had van de start tot in Hellevoetsluis doorlopend geregend. Na een droge periode tot twee uur begon het opnieuw te regenen. Je hoorde af en toe sterke verhalen, zoals een man die na afloop van een wandeltocht thuis een warm bad had genomen. Rond half drie 's nachts was hij wakker geworden in een ijskoud bad en vroeg zich af wat hij daar deed. Na een verzorgingspost te Zuidland op 56 km kwamen we weer in Hoogvliet terug. Op enige honderden meters van de start was een grote rust op 64 km.
Nu maakten we nog een rondwandeling over IJsselmonde en liepen door de fraaie Zalmplaat. Na een wagenrust op 73 km te Rhoon was de vijfde en laatste grote rust in Barendrecht. Over het algemeen was de sfeer tussen de wandelaars uitstekend, maar hier deed zich wat voor dat minder aangenaam was. Ik was gaan zitten aan een tafel met acht stoelen er om heen. Na drie minuten kwamen er een paar Belgen aan die zeiden dat alle stoelen bezet waren. En dus of ik daar weg wilde gaan. Nadat je 82 km hebt gelopen en blij was dat je je vorige afstandsrekord al hebt gebroken en blij was weer even te zitten, was dit toch wel het laatste wat je zou verwachten.
Naast Belgen waren er ook deelnemers uit Zwitserland, Duitsland, Denemarken en Oostenrijk. Het totaal aantal deelnemers bedroeg 106. Hier in Barendrecht nam ik van de gelegenheid gebruik om mijn reserve schoenen en kousen aan te doen en het wandelen ging weer beter, dan al dat gesop. Na de laatste verzorgingspost op ? km regende het het laatste half uur hard. Rond 11.20 uur kwamen we bij de finish De Papegaai aan. Ik werd vele malen gefeliciteerd, een gebruik waar ik eigenlijk nog niet van op de hoogte was, dat dat door zoveel wandelaars gedaan wordt.
Naar schatting slechts 10 % van de deelnemers droeg een reflektievest. Er was een man die om zijn middel en diagonaal over zijn body een reflektieband droeg waar zowel vóór als achter zes lampjes zaten, die op batterijen werkten. Wat betreft de temperatuur tijdens de tocht. Deze schommelde tussen de vijf en tien graden. Bewondering kreeg ik ook voor Joop de baankapitein. Gedurende de gehele tocht bleef hij konstant voor op met een konstante snelheid. Ook de verzorgingsposten waren voortreffelijk. Zo kreeg je wisselend koffie, soep, limonade, bouillon, warme chocola en af en toe wat te eten. Na afloop kregen we een fraai diploma met daarop een grote arend.

Coos Verburg