Op maandag 20 april 1987, tweede paasdag, liepen wij de wandeltocht van WS78 te Oss na.
Het was een mooie dag, bewolkt met af en toe wat zon en enkele kleine regenbuitjes die net
niet voldoende waren om de regenjas aan te doen.
De temperatuur lag rond de 15 graden.
Ikzelf had de tocht al gelopen op 7 februari 1987, maar Coos was toen verhinderd.
Een heleboel dingen zien er nu anders uit, zo in de lente. Ten eerste de vele narcissen.
En in de tuinen stonden fraai bloeiende magnolia's, forsythia's en krentenbomen.
We kwamen door een park met een hertenkamp overgaand in bossen.
Na camping De Naaldhof kwamen we bij een kapelletje voor verkenners.
Na nog een stukje bos staken we een drukke verkeersweg over en kwamen toen echt in de bossen.
We liepen over smalle bospaden vol met kuilen en over heide.
Regelmatig zagen we palen met blauwe-, gele-, rode- of oranje koppen ten teken
dat hier veel rondwandelingen zijn uitgezet.
Sommige paden waren leuk smal, andere zandwegen waren enorm lang (1,4 en 1,7 km).
Na lang dwalen bereikten we camping De Heissche Tip te Zeeland.
Vanuit het CR had men een fraai uitzicht op het Straatsven.
Er zat een groep meisjes buiten op het terras,
maar het leek alsof ze alleen maar stoer wilden doen want het was er eigenlijk te koud voor.
We vroegen nog om een stempel van de camping voor op de briefkaart,
ten teken dat we hier geweest waren.
Het was een fraaie stempel die we helaas niet konden meenemen,
omdat we de briefkaart te Oss moesten posten.
We bleven nog steeds door bossen dwalen. Op 31 km kwamen we bij een kleine zandverstuiving.
Gelukkig had ik de route al een keer gelopen en herkende bepaalde stukken nog.
We kwamen bij het Klompven. Hier voerde de beschreven route over twee bruggetjes.
Maar er stond een variant vermeld indien de bruggetjes onder water zouden staan.
Destijds, op 7 februari, werd ook de variant genomen.
Hierbij liepen we tussen twee vennetjes door.
Maar deze variant gaf nu ook problemen.
Tussen de twee vennen door lag water met een diepte van 30 cm terwijl er een boomstam
overheen lag.
Voor Coos was dat geen probleem, die liep er met gemak overheen,
maar ik gaf er de voorkeur aan om maar even om het ven heen te lopen.
Aan het eind van een ruim 1 km lang pad stapte een mevrouw uit een auto en vroeg of
wij een man hadden gezien, die een lekke band had met zijn fiets.
Ze wilde hem (haar man) ophalen, maar ze wist niet precies waar hij was.
Via industriegebied van Oss bereikten we de finish.