Toen we ons even voor acht uur op weg begaven, bedacht
ik bij de uitgang van de oprijlaan naar het
Holltalerhof dat wij nog het papiertje vergeten
waren mee te nemen waar we de komende nacht
zouden overnachten. We gingen nog even terug en
haalden het op. Net toen we van de asfaltweg het bos
in liepen, zag Coos een ree. Nog geen minuut later
hoorden we weer geritsel en opnieuw rende op een
afstand van nog geen 15 m duidelijk zichtbaar nog
een ree langs ons heen. Het was even moeilijk om het
pad hier te volgen. De enorme
hoeveelheid bladeren zorgde er
voor dat bijna alles er egaal
uitzag, maar gelukkig werd
hier extra gemarkeerd. De paden
waren deze dag iets breder dan de
voorgaande dagen en waren vaak begroeid
met gras of lage planten en
struiken, waardoor we regelmatig natte
schoenen opliepen.
In Roggestein
troffen we een man die een praatje
met ons maakte. In Leuchtenberg kwamen
we vrij dicht langs kasteel
Leuchtenberg. We besloten even van de
roete af te gaan om de burcht te bezoeken.
De toegang kostte 1 DM. Er was een oud
mannetje van een jaar of 70 die het geld incasseerde.
We beklommen de toren. Bij helder uitzicht kan je
tot 80 km in de omgeving kijken.
Vlak na Leuchtenberg
kwamen we in de problemen. De markering hield in
een nieuwbouwwijk abrubt op. Op een gegeven
moment kwamen we op een asfaltweg uit en
besloten hier links af te gaan. Later zouden we hier
terug komen om dan de andere richting op te gaan.
We kwamen bij een huis in aanbouw en vroegen de
weg naar Wittschau. Nu waren er twee mogelijkheden.
Via de openbare weg of door het bos. We
kozen voor het laatste.
Op een gegeven moment
kregen we een punt in het oog dat we ook van de top
van de burcht van Leuchtenberg hadden gezien. We
volgden een pad dat om een akkerbouwgebied liep.
Dit pad liep echter dood en we besloten langs- en
gedeeltelijk door maisaanplant te lopen. Uiteindelijk
kwamen we uit op de plek waar we uit hadden willen
komen. Maar nog was er geen markering te zien.
Ik besloot alleen iets verder te kijken en nog iets verder
tot ik uiteindelijk bij een huis uitkwam waar ik vroeg
naar een punt dat op de kaart stond waar we langs
moesten komen dat Klaranlage heette. Daar bleek ik
vlak bij te zijn. Ik haalde Coos op, die op het vorige
punt was blijven wachten voor het geval dat ik geen
markering zou zien. Nu kwamen we weer op
hetzelfde punt waar we een uur tevoren ook al waren.
Even verder zagen we weer markering. We kwamen
nu langs verschillende visvijvers.
Via Wittschau en Dollnitz bereikten we de
Pfreindtalhut. Vanaf hier waren tot Trausnitz slechts
drie markeringsbordjes te zien. Mijn kaartkennis
kwam hier zeer goed te pas. We zagen een paar maal
het plakaat "Lebensgefahr, Tollwut, gefahrdete
Bezirk". Dit is een soort hondsdolheid onder vossen
die gevaarlijk kan zij na door een vos te zijn gebeten.
Bij Tanzmuhle misten we een afslag, zodat we in
Weinrieth uitkwamen. We probeerden nogmaals op
de route te komen. Toen we volgens mijn kaartkennis
weer op de route moesten zitten, zagen we wel het
bekende bordje, maar de tekst Burgenweg was
overgeverfd.
Via Reisach bereikten we rond kwart
voor vijf Trausnitz. Hier overnachtten we in
Gasthaus Prols dat tevens ook een bakker was. We
wilden nog een bezoek aan de burcht maken, maar
deze bleek prive te zijn. Daarmee werd deze zonnige
dag besloten.