Hallo allemaal

Na zowel een fysieke, maar vooral ook een mentale voorbereiding brak de dag aan dat ik mijn uitdaging aan zou gaan. Gelukkig dat ik nog een wandelmaatje moest ophalen. Hierdoor kwam ik er op tijd achter dat ik mijn schoenen was vergeten (waarschijnlijk door de spanning).

Dus na nog een keer langs huis gereden te hebben op weg naar Ooltgensplaat. We kwamen letterlijk in een gat waar echt niks te beleven was. Alleen had dit dorp al 20 jaar lang de eer om de startplaats te zijn van de Omloop van Goeree Overflakkee. Nadat wij onze spullen hadden opgehaald op zoek naar een eetgelegenheid wat niet mee viel. Na een kop soep en ons omgekleed te hebben vertrokken we richting start. Eindelijk was het 19.00 uur en vertrokken we samen met nog 486 anderen. Niet wetende wat ons te wachten stond.

De route voerde voornamelijk over grasdijken. Nooit geweten dat dit eiland hierom bekend stond en dat het zo ongelijk en zwaar lopen was. Dus het was goed opletten geblazen. Wat een verademing als er plotsklaps een stuk asfalt kwam. Na verloop van tijd namen de donkere wolken de overhand en vielen de eerste regendruppels. Daar bleef het niet bij. De wind stak op tot storm, het ging echt enorm hard regenen en onweren. Het onweer was wel bijzonder. Het weerkaatste enorm mooi op het water, op zulke momenten was een zaklamp overbodig. Eenmaal op het strand aangekomen was het bar en boos. Dit was een verschrikkelijk zwaar stuk. In verband met het drijfzand moesten we door het mulle zand dwaallichtjes volgen. Tevens waaide er een harde zuidwestelijke wind, waardoor het bikkelen werd en de snelheid behoorlijk afnam. Het leek meer op een survival. Wat kunnen 8 km dan lang duren ook als je dan al vrij snel tot aan je enkels in het water komt te staan .….Maar op zulke momenten voelde ik me zo verweven met degene voor wie ik het deed. En als dan tussen al die donkere luchten toch nog wat sterren aan de lucht verschijnen………

Gelukkig hield de regen op het strand op en de wind draaide een beetje zodat we hem meer in de rug hadden. Toen we na het strand snel bij een volgend rustpunt aankwamen, we weer droge sokken aan hadden en het buiten licht begon te worden bleek het er allemaal weer heel anders uit te zien.

Na nog zeer vele grasdijken bereikten we om half 12 een rustpunt waar het nog maar 23 km was tot aan de eindstreep. En nog beter om te horen was dat het vanaf dat punt alleen nog maar asfalt was. Ook al was het een dijk, wel heel afwisselend. Enorm veel bochten en op het water was genoeg te zien. Veel surfers en zeilboten en met de wind in de rug en de zon op je gezicht en de finish in zicht waren de laatste kilometers toch nog te doen.

Na een eindsprintje van 6 km bereikten we uiteindelijk na 21 uur en 18 minuten de eindstreep opgewacht door lieve familie en vrienden. En toen volgde de ontlading.

Uiteindelijk hebben 363 lopers de 110 km volledig uitgelopen, ruim 25% uitvallers.

Ik mag samen met mijn wandelmaatjes Hans en Minne trots zijn op de prestatie die we geleverd hebben.

Ina Lokhorst