In Doorn woont Ina Wagensveld in een wel heel bijzonder huis: een oude tramremise.
Rails als een rode draad door het leven. Als klein meisje woonde Ina Wagensveld in een voormalige treinwagon. Nu in een voormalige tramremise. ,,Dat is toevallig hoor,’’ zegt ze.
Verscholen achter de bomen, langs een autoweg en een zandweg staan zes kleine huisjes op een rij: de voormalige tramremise van Doorn.
Ina Wagensveld trok 31 jaar geleden in één van de huisjes. Geen riolering en koken op butagas. ,,De achterkant was een soort houten hok, als je binnen stond, wapperden je broekspijpen.’’
Dat was de staat waarin de remise verkeerde. Wagensveld en haar man besloten desondanks meteen te gaan wonen in het krap bemeten onderkomen. De zes huisjes hadden dienst gedaan als respectievelijk conducteurskamer, een kolenopslag, een personeelskamer en woningen. Balken aan het plafond, hoge houten deuren en een bedstede die nu dienst doet als opslagplaats, maken duidelijk dat het hier om een oud huis gaat.
De huisjes, die gebouwd zijn in 1885, verloren hun bestemming toen een bom in 1945 een einde maakte aan de rails en de wagons. ,,Er zijn mensen geweest die hier ondergedoken zaten. De schuilkelder zou aan de rand van het bos, naast de schuur hebben gezeten, maar die hebben we niet meer kunnen vinden.’’
Langs het huis loopt nog een stuk rails. Op de bielzen langs de tuinen liggen roestige spijkers, die opgegraven zijn bij het tuinieren.
Achter in de tuin staat een grote schuur. Dat was vroeger een oude loods.
De familie Wagensveld breidde uit. Er kwamen twee kinderen: Barry en Monique. Beiden zijn op de remise geboren. Daarmee groeide het huisje, dat ooit een gezin van tien huisvestte, uit haar voegen. Erbij gebouwd werden een slaapkamer, een keuken en een kamer boven. Nu woont Ina er met haar dochter Monique. De grond waar het huis op staat is van het Utrechts Landschap. Het huis heeft ze inmiddels gekocht. Omdat Ina aan de zijkant woont, heeft ze veel tuin. ,,Het is mijn lust en mijn leven. Ik zie de reeën zo langs het hek lopen, als ik aan het tuinieren ben. Kom eens mee, dan laat ik je wat zien.’’
Achter de luiken, tegen de bakstenen aangeplakt, rust een kleine bruine vleermuis uit van een drukke nacht. Achter het andere luik zit er nog één. Bij het openen van het luik begint de slaapdronken vleermuis te wandelen, met zijn nagels in het cement geklauwd.
De luiken gaan weer dicht. De vleermuis slaapt verder.
Tekst: Marloes te Riele
Foto: Raphaël Drent

Ooster Stoomtram Maatschappij
In 1883 opende de Ooster Stoomtram-Maatschappij (OSM) een stoomtramlijn van Zeist–Driebergen naar de Sandenburgerlaan in Doorn en naar Amerongen. Deze lijn werd tussen 1884-1887 verlengd via Elst – Rhenen – Wageningen – Oosterbeek naar Arnhem. In 1885 kwam er ook een zijtak tot stand van de Doornse Sandenburgerlaan naar Wijk bij Duurstede. De pendeldienst Zeist station – Driebergen station werd in 1911 elektrisch. Er werden grote vierassige motorwagens aangeschaft . Die gingen de deels van de stoomtram afkomstige vierassige rijtuigen trekken.
Voor het laatst reden er trams tussen Amersfoort en Doorn op 2 mei 1949. Ina Wagensveld heeft haar huis op de remise gekocht. Ze betaalt erfpacht aan de stichting het Utrechts Landschap, die eigenaar is van de grond waar de remise op staat.